چکیده:
زبان تعریفشده در دوزبانگی، مالکیت خود را در سوبژکتیویتۀ کاربرِ دوزبانه از قبل به تثبیت رسانده است؛ ولی زبانِ در حال تعریف، خارج از سوبژکتیویته است. از بدو تماس زبانِ در حال تعریف در غشای ذهنی، تأثیرپذیری از زبانِ تعریفشده، اجتنابناپذیر میشود. در شروع دوزبانگی، زبانِ در حال تعریف کاملاً متأثر از زبانِ تعریفشده است. لذا، تداخلهای زبانی که ایجاد میشود، به استفاده و یا تأثیرپذیری از مدلولهای موجود در زبانِ تعریفشده منجر میشود. در این مقاله خواهیم دید که این روند چگونه سبب افزایش ترجمه از زبان تعریفشده و پایین نگه داشته شدن میزان تولید زبانی در زبانِ در حال تعریف میشود. بدین منظور، باید دید که کاربر در کدام قسمت از تبدیل زبانِ در حال تعریف به زبانِ تعریفشده، از نمایش معنایی مشترک و در کدام قسمت از نمایش معنایی مستقل خود بهره میبرد و این موضوع سنجش میزان تولید و یا ترجمه در زبانِ در حال تعریف و رابطۀ مستقیم آن با میزان ورود در سوبژکتیویته را برای ما آشکار میسازد.
Language in esse has already stablished its possession of subjectivity of the bilingual speaker. As soon as contact between language in fieri and subjectivity commences, numerous problematics, such as translation and linguistic production, emerge. To start with, language in fieri is completely affected by language in esse. This paper attempts to address how, the resulting language interferences bring about the use of or impression by signifiers available in language in esse. This process enhances translation and reduces linguistic production in language in fieri. Therefore, we should figure out in which stage of the transformation of language in fieri does the user have a shared semantic representation and in which part does he/she have an independent semantic representation. In which part of this transformation would the translation and production process would take place.