چکیده:
مسألهی اصالت قرآن و تحریف یا عدم تحریف آن از جمله مسائل مهم در عرصهی قرآن پژوهی است. اگرچه عموم مسلمانان به مصونیت قرآن از تحریف معتقد بودند و هستند، اما بعضی در این امر تشکیک کرده و با بیان یک سلسله مستندات روایی و تاریخی به تحریف قرآن معتقد شدند. مولانا جلال الدین محمد بلخی از جمله ادیبانی است که در آثار عرفانی خود استدلالات قرانی و کلامی را با لطافت عارفانه و شاعرانه همراه میکند. وی نخست اثبات میکند که قرآن چیزی جر حقیقت نیست و به طور مطلق هر گونه تحریف در قرآن را باطل می داند و سپس با تأکید بر حقانیت قرآن، این کتاب الهی را به عنوان یک مرجع علوم دینی مورد استناد خود قرار میدهد و برای اثبات حقیقت امری، آیات قرآنی را شایستهترین سند میشمارد. مقالهی حاضر به روش کتابخانه ای نگاشته شده است و درصدد بیان حقیقت معنایی تحریف و نگرش مولانا نسبت به عدم تحریف قرآن و توجه به اصالت و مرجعیت دینی آن از دیدگاه مولانا است.
Abstract: The problem of Quran originality and its mutilation or non-mutilation is one of the most important issues in Quran-research context. Although the majority of Muslims believed and immunity of Quran against mutilation, some are suspicious in this domain and state series of historical/narrative documents which make them to believe /Quran mutilation. Molana is one of the literators who brings Quran reasoning in his philosophy/mystic remnants along with subtlety mystic and poetic. He firstly proves that Quran contains only real things and strictly refutes any mutilation. Secondly, by emphasizing on Quran veracity, he cites this divine book as a reference for theological sciences. To prove every thing’s veracity, he enumerates Quran verse as an appropriate documents. The current paper is written based on library approach. Also, it intends to state real mutilation concept and Molana’s viewpoint on non-mutilation regarding to his perspectives in originality and theological reference in Quran.