چکیده:
ارتقای عملکرد کارکنان یکی از دغدغههای اصلی سازمانهای دولتی است. پژوهش حاضر با هدف تاثیر مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراکشده بر عملکرد فردی با میانجیگری استرس شغلی و التزام کاری، و تعدیلگری مهارت کاری و حمایت سرپرستی ادراکشده در بین کارکنان رسمی آموزش و پرورش استان قزوین و مناطق چهاردهگانۀ آن انجام میشود. نمونه آماری مطابق جدول مورگان شامل 260 نفر میشود. پژوهش حاضر از نوع پیمایشی است که برای گردآوری دادهها از پرسشنامه استفاده میکند. تجزیهوتحلیل دادهها به روش مدلسازی معادلههای ساختاری مبتنی بر تحلیل واریانس انجام میشود. نتایج پژوهش نشان میدهد که رابطه مستقیم بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و عملکرد فردی وجود دارد. در ضمن، نقش میانجیگری التزام کاری در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراکشده و عملکرد فردی مثبت و معنادار است، اما نقش میانجی استرس شغلی در روابط بین متغیرهای پیشگفته بیاثر است. به علاوه، نقش تعدیلکنندگی حمایت سرپرستی ادراکشده در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و استرس شغلی مثبت و معنادار است. در پایان، یافتههای پژوهش نشانگر آن است که تسلط کاری در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و التزام کاری نقش معناداری در تعدیلکنندگی ایفا نمیکند.
Enhancing employee performance is of great concern among state organizations. The purpose of this article is to study the impact of perceived committed HRM on individual performance with the mediating roles of job stress and job commitment and the moderating roles of job skills and perceived supervisor support among the employees of the Education Department of Qazvin Province. Based on Morgan’s Table, 260 subjects comprised the statistical sample. It was a survey study and questionnaires were applied to gather data. Data analysis was performed through structural equation modeling based on variance analysis. Findings indicate that there is direct relation between committed HRM and employee performance; the mediating role of job commitment between perceived committed HRM and employee performance is positive and significant, but work stress plays no mediating role between these latter variables. Moreover, regarding the amount of the statistic “t”, the moderating role of perceived supervisor support between perceived committed HRM and work stress is positive and significant; however, job skills play no moderating role between perceived committed HRM and job commitment.
خلاصه ماشینی:
پژوهش حاضر با هدف تاثیر مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراکشده بر عملکرد فردی با میانجیگری استرس شغلی و التزام کاری، و تعدیلگری مهارت کاری و حمایت سرپرستی ادراکشده در بین کارکنان رسمی آموزش و پرورش استان قزوین و مناطق 14 گانۀ آن انجام میشود.
در ضمن، نقش میانجیگری التزام کاری در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراکشده و عملکرد فردی مثبت و معنادار است، اما نقش میانجی استرس شغلی در روابط بین متغیرهای پیشگفته بیاثر است.
برای مثال، برخی از اندیشمندان اثر مدیریت منابع انسانی متعهدانه را بر استرس شغلی و التزام کاری مورد مطالعه قرار میدهند (Kotteeswari & Sharief, 2014; Dajani, 2015)، در حالی که برخی اثر استرس شغلی و التزام کاری را بر عملکرد فردی بررسی میکنند (Boon & Kalshoven, 2014; Kang & Kang, 2016).
بنابراین، این پژوهش تلاش میکند رابطه بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراکشده بر عملکرد فردی را با میانجیگری استرس شغلی و التزام کاری، و تعدیلگری مهارت کاری و حمایت سرپرستی ادراکشده مورد بررسی قرار دهد، تا مدل جامعتری از روابط بین متغیرها بهدست آورد.
برخی از World Health Organization پژوهشها، پیشنهاد میکنند که حمایت سرپرستان و پشتیبانی سازمانی درکشده میتواند بر رابطه بین شیوههای مدیریت منابع انسانی و استرس شغلی اثر بگذارد (Brough & Frame, 2004; Monnot & Beehr, 2014; Topcic et al.
/ نمودار 4: مدل نهایی پژوهش بحث و نتیجهگیری هدف این پژوهش، بررسی تاثیر مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراکشده بر عملکرد فردی با میانجیگری استرس شغلی و التزام کاری، و تعدیلگری مهارت کاری و حمایت سرپرستی ادراکشده در آموزش و پرورش استان قزوین و مناطق 14 گانۀ آن است.