چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی میزان انعکاس کنش سیاسی در معنویت مبتنیبر گفتمان انقلاب اسلامی است. بهاینمنظور با شاخص قراردادن تعریف معنویت در بیانیهی گام دوم و تکمیل مولفههای آن با کمک سایر بیانات مقام معظم رهبری، چارچوبی نظری برای شناسایی مکتوبات فارسی مطالعات معنویت در گفتمان انقلاب اسلامی ارائه شده است. این مکتوبات به دو بخش قابل تقسیم است: "مکتوبات گفتمان مرکزی" و "مکتوبات نقد جریانهای رقیب". نحوهی بازنمایی دالهای زبانی حاکی از کنش سیاسی در این مکتوبات نیز بررسی شده است. این دالهای زبانی در مطالعات معنویت به زبان فارسی که حول تعریف معنویت در گفتمان انقلاب اسلامی و مفهومسازیهای این گفتمان حول شاخصههای "معنویت انقلابی" شکل گرفتهاند، حکایت از کنشهای سیاسی خاصی در معنویتگرایی دارند. رئوس این کنشها در وجه فعال (کنشی) آن عبارتند از: استکبارستیزی، عدالتخواهی، شهادتطلبی و تمدنسازی. دالهای حاکی از این کنشهای فعال نیز عبارتند از: معنویت جهادی، تمدنساز، عدالتخواه، انقلابی، حماسی، رهاییبخش از سلطه، شهادتطلبانه و پیشرفتگرا. دالهای زبانی حاکی از کنشگری سیاسی منفعل (واکنشی) در ادبیات تولیدشده در نقد گفتمان رقیب نیز عبارتند از: معنویت امریکایی، صهیونیستی، وارداتی، استکباری، نظامی، سرمایهدارانه و مصرفی.
The purpose of the present study is to investigate the reflection of political action on spirituality based on the discourse of the Islamic Revolution. To this end, a theoretical framework for identifying Persian literature on the studies of spirituality in the discourse of the Islamic Revolution is presented by indexing the definition of spirituality in the second step statement and completing its components with the help of other statements of the Supreme Leader. These writings can be divided into two parts: "Central Discourse Writings" and "Criticisms of Criticisms of Competitive Currents". The way the slabs represent the political action in these letters is also examined. These linguistic signifiers in the studies of spirituality in Persian that have developed around the definition of spirituality in the discourse of the Islamic Revolution and the implications of this discourse around the features of "revolutionary spirituality" indicate specific political actions in spirituality. The outlines of these actions in their active form are arrogance, justice seeking, martyrdom, and civilization. Signs of these active actions include: jihadi spirituality, civilization, justice, revolutionary, epic, liberation from domination, martyrdom, and progressiveism. Linguistic evidence of passive (reactive) political activism in the literature produced in the critique of competing discourse also includes American, Zionist, imported, arrogant, military, capitalist and consumerist.
خلاصه ماشینی:
راهبرد مقاله ي حاضر براي نيـل بـه هـدف يادشـده آن اسـت کـه ابتـدا بـه مولفه هاي معنويت در نگاه ايشان ، خصوصا براساس بيانيه ي گام دوم بپردازد و نشانه هـاي بياني مربوط به معنويت انقلابي را استخراج نمايد؛ سپس در قالـب پـژوهش مـوردي، بـر "مطالعات معنويت در گفتمان انقلاب اسلامي" متمرکز شده و تلاش کند دال هاي مرتبط با کنش سياسي در اين مطالعات را شناسايي و بازنمايي نمايد.
در اين تحقيق به اين سوال ها پاسخ خـواهيم داد کـه : معنويـت از ديـدگاه رهبـري و مبتنيبر بيانيه ي گام دوم چيست و چه ويژگي هايي دارد؟ چه آثاري در زمينه ي مطالعـات معنويت براساس تعريف رهبري از معنويت توليد شده است ؟ دال هـاي مربـوط بـه کـنش سياسي در اين نوع مطالعات چيست ؟ هم چنين در خلال بررسي، اجمالا به اين سوال نيـز پاسخ داده خواهد شد که در کدام دست از آثار توليدشده ذيـل ايـن گفتمـان بـه مسـائل سياسي توجه بيش تري شده است ؟ چنان که خواهيم ديد معنويت در گفتمان انقلاب اسلامي، معنويبودن و معنويشـدني است که دوشادوش تزکيه ي درون به مبارزه با بيعدالتي اجتماعي، ظلم ، اسـتکبار، فقـر و تبعيض در چارچوب آموزه هاي شيعي نيز بپردازد و ريشه کني اين مشکلات و برپايي تمدن نوين اسلامي و جامعه ي مهدوي با سازوکار برجسته سازي اخلاص ، ايثار، توکل و ايمان در خود و در جامعه را بخش اصلي سير و سلوک معنوي بداند.