چکیده:
افزایش رقم شاخص امید زندگی، مدیون پیشرفت‌های علمی در حوزه بهداشت و سلامت بوده است که همگام با توسعه اقتصادی، از کشورهای توسعه‌یافته، آغاز و به‌سرعت به کشورهای درحال‌توسعه سرایت کرد. ازجمله نتایج این پیشرفت‌ها، افزایش تعداد جمعیت و تغییر ساختار سنی جمعیت کشورها به سمت سالخوردگی است. پدیده سالخوردگی جمعیت، تأثیرات زیادی بر متغیرهای کلان اقتصادی، ازجمله توزیع درآمد خواهد داشت. این مطالعه، به بررسی تأثیر ساختار سنی جمعیت ایران بر توزیع درآمد، طی سال‌های 1368-1364 می‌پردازد. نتایج حاصل از تجزیه ضریب جینی هزینه خانوار بر حسب گروه‌های سنی سرپرست خانوار نشان می‌دهد، همراه با افزایش سن سرپرست خانوار، نابرابری درآمد بین گروهای سنی و نیز در گروه سالمند (خانوارهای بالای 65 سال) افزایش می‌یابد. با توجه به اینکه نابرابری توزیع درآمدها، دومین عامل فقر در ایران است، گسترش جمعیت سالمند در دهه‌‌های آینده، احتمال پیوستن سالمندان به گروه فقیر را افزایش می‌دهد. به این ترتیب، حتی اگر دیگر نیروهای تشدیدکننده نابرابری و فقر، مثل تورم، رکود اقتصادی و... متوقف شوند، پدیده رو به رشد جمعیت سالمند، نیروی بالقوه‌ای برای رشد نابرابری و فقر در کشور است. بنابراین، از منظر رشد، برای اقتصادی که دچار یک الگوی نامتعادل در توزیع درآمدها است و گذار جمعیتی سریعی را تجربه می‌کند، پدیده سالخوردگی جمعیت می‌تواند چالش مهمی در سیاست‌گذاری رشد باشد.
An increase in life expectancy was due to scientific advances in the health sector, which began with the developed economies and quickly had repercussions in developing countries. From among the results of such development, was an increase in population and changes in population age structure towards older ages. Population aging will have significant impact on macro-economic factors including income distribution. This study evaluates the impact of the age structure on the income distribution, over the period of 1985 to 2015 in Iran. The “Gini coefficient decomposition” based on household expenditure (income) in urban and rural areas shows that; with increasing age of the head of the households, income inequality increases. Thus, even if other influential forces on inequality, such as inflation, economical recission, etc. are stopped, the populations aging could be a potential factor for the future growth of inequality and poverty. Hence, for an economy which has an unequal pattern in income distribution, and experiencing a rapid population transition, the population ageing can be an important challenge in the policy making of economic growth.
خلاصه ماشینی:
تأثير سالخوردگي جمعيت بر نابرابري توزيع درآمد در ايران سهيلا پروين ، شعله باقريپرمهر، فاطمه پاگرد عليشاهي (تاريخ دريافت : ١٣٩٨/٧/٢١ تاريخ پذيرش : ١٣٩٩/١/٢٧) چکيده افزايش رقم شاخص اميد زندگي ، مديون پيشرفت هاي علمي در حوزه بهداشت و سلامت بوده است که همگام با توسعه اقتصادي ، از کشورهاي توسعه يافته ، آغاز و به سرعت به کشورهاي درحال توسعه سرايت کرد.
هدف اساسي اين مقاله ، تجزيه و تحليل روند نابرابري درآمدي در بين گروه هاي سني از طريق بررسي مخارج خانوارها با استفاده از تجزيه ضريب جيني ميباشد و فرضيه آن ، وجود رابطه همسو بين سالخوردگي جمعيت و نابرابري توزيع درآمد در ايران است .
در اين مطالعه ، بررسي وضعيت توزيع درآمد در ايران و نقش سالخوردگي جمعيت کشور، به تفکيک مناطق شهري و روستايي، طي سال هاي ١٣٦٤ تا ١٣٩٤ مدنظر است .
تجزيه شاخص نابرابري بر حسب گروه هاي سني در اين کشور، نشان داده که افزايش قابل توجه نابرابري درآمد در مناطق روستايي، متأثر از گستردگي سالخوردگي جمعيت است .
Age Distribution, Saving and Consumption in Sweden, Working Paper Series, Vol. 22, Department of Economics Uppsala University.
Population aging and regional income inequality in Taiwan: A spatial dimension, Social Indicators Research, 122 (3), 1- 21.
The impact of population aging on income inequality in developing countries: Evidence from rural China”, China Economic Review, 22(1), pp 98-107.
(
, 
, 
)
