چکیده:
هدف این مقاله، بررسی عوامل موثر بر نابرابری توزیع درآمد در ایران با تاکید بر نقش مهاجرت و شهرنشینی طی دوره 1395-1365 است. برای این منظور از داده‌های بانک اطلاعات سری زمانی (سرشماری‌های کشور، سایت شفافیت بین‌المللی) و بانک جهانی استفاده شده است. برای تحلیل موضوع، از الگوی خود توضیح برداری، روش یوهانسن-جوسیلیوس و روش تصحیح خطا استفاده شد. بر اساس نتایج به‌دست آمده و هم‌راستا با مبانی نظری، اثرگذاری ضرایب متغیرها مورد انتظار بود و از نظر آماری نیز معنادار می‌باشند. همچنین بر اساس ضریب جمله تصحیح خطا، نتایج حاکی از آن است که در هر دوره حدود 64/0 عدم تعادل کوتاه‌مدت، برای رسیدن به تعادل بلندمدت، تعدیل می‌شود و می‌توان بیان داشت که در بلندمدت، یک درصد افزایش در متغیرهای تولید ناخالص داخلی و نرخ باسوادی، به‌ترتیب باعث کاهش 78/0 و 87/1 درصدی در نابرابری توزیع درآمد می‌شوند. از طرف دیگر، یک درصد افزایش در متغیرهای فساد، تورم، نرخ بیکاری، نرخ شهرنشینی و نرخ مهاجرت، به ترتیب باعث افزایش 03/2، 17/1، 53/1، 78/2 و 38/4 درصد در نابرابری توزیع درآمد می‌شوند. از اینرو، از بین انواع متغیرهای نامبرده، اثر نرخ مهاجرت بر نابرابری توزیع درآمد، در مقایسه با سایر متغیرها بیشتر است.
The purpose of this article is to investigate the factors affecting the inequality of income distribution in Iran with emphasis on the role of migration and urbanization during the period 1695-1695. For this purpose, the data of the Time Series Database (Country Censuses, International Transparency Site) and the World Bank have been used. For this analysis, Vector Autoregressive Model, Johansson-Juselius method and Vector Error Correction Model have been employed. Regarding to results, the effect of the variables’ coefficients is coincident based on the theoretical foundations and statistically significant. Also the coefficient of the error correction method indicates that about 0.62 of the short-term imbalance is adjusted in each period to achieve the long-term equilibrium. Further, on the one hand, in the long run, one percentage increase in the GDP and literacy rates, respectively leads to 0.78 and 1.87 percentage decrease in the income inequality and on the other hand, a one percentage increase in the corruption, inflation, unemployment rate, urbanization rate and migration rate, leads to 2.3, 1.17, 1.53, 2.78, and 4.38 percentage increase in the income inequality, respectively. Hence, from among the mentioned variables, the effect of migration rates on income inequality is greater than for other variables.
خلاصه ماشینی:
همچنين بر اسـاس ضـريب جمله تصـحيح خطا، نتايج حاکي از آن است که در هر دوره حدود ٠/٦٤ عدم تعادل کوتاه مدت ، براي رسيدن به تعادل بلندمدت ، تعديل ميشــود و ميتوان بيان داشــت که در بلندمدت ، يک درصــد افزايش در متغيرهاي توليد ناخالص داخلي و نرخ باسوادي، به ترتيب باعث کاهش ٠/٧٨ و ١/٨٧ درصدي در نابرابري توزيع درآمد مي شوند.
اين مطالعه در نظر دارد براي اولين بار، با به کارگيري الگوي خود توضيح برداري ٢ يوهانسن -جوسيليوس ٣ و تصحيح خطا٤، رابطه بين شهرنشيني و مهاجرت و نابرابري درآمد در ايران را طي سال هاي ١٣٦٥تا ١٣٩٥ مورد بررسي قرار دهد و اين فرضيات را آزمون کند: ١.
بنابراين ، متغيرهاي به کارگرفته شده در مدل ، شامل : نابرابري درآمد، توليد ناخالص داخلي ، فساد اقتصادي ، تورم ، نرخ بيکاري ، نرخ شهرنشيني ، نرخ مهاجرت و نرخ باسوادي بود که براي تحليل اين متغيرها، از الگوي خود توضيح برداري، روش يوهانسن -جوسيليوس و روش تصحيح خطا استفاده شد.
يافته ها در اين قسمت از پژوهش ، به برآورد مدل پرداخته ميشود، تا مشخص شود که از بين متغيرهاي استفاده شده ، شامل : توليد ناخالص داخلي ، فساد، تورم ، نرخ بيکاري ، نرخ شهرنشيني ، نرخ مهاجرت و نرخ باسوادي ، اثر کدام يک بر نابرابري توزيع درآمد بيشتر است .
Urbanization, Economic Structure, political regime, and income inequality.
Urbanization and income inequality in post-reform China: a causal analysis based on time series data.
(
, 
, 
)
