چکیده:
هدف پژوهش بررسی تاثیر خودگویی بر قدرت عضلانی ، خودپنداره جسمانی و خودکارآمدی در ورزشکار مبتدی بود. شرکت کنندگان پژوهش حاضر را 50 دختربا میانگین سنی5/2 ± 15 سال تشکیل داد. آزمودنی‌ها به صورت تصادفی به 5گروه خودگویی آموزشی آشکار و پنهان، خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان و کنترل تقسیم شدند. نتایج در آزمون پیگیری،برای متغیرهای قدرت عضلانی جلو ران، دو قلو و لانچ پا راست نشان داد گروه خودگویی آموزشی پنهان دارای قدرت عضلانی بالاتری نسبت به سایر گروه ها بودند (05/0P
The purpose of this study was effect of instruction and motivational self talk in covert and overt levels on muscular strength, physical self-concept and task of adolescent. The participants of this study were 50 girls with an average age of 15 ± 2.5. Participants were randomly divided into five groups. Results for the muscular strength of front the thigh, twin, and right leg lunch showed that in fallow up test, covert instruction self talk group had higher muscle strength than the other groups (P
خلاصه ماشینی:
نتایج در آزمون پیگیری، برای متغیرهای قدرت عضلانی جلو ران، دو قلو و لانچ پا راست نشان داد گروه خودگویی آموزشی پنهان دارای قدرت عضلانی بالاتری نسبت به سایر گروه‌ها بودند (05/0P واژگان کلیدی: خودگویی، خودپندارۀ جسمانی، خودکارآمدی تکلیف، قدرت عضلانی مقدمه امروزه دستیابی به موفقیت ورزشی به یک ارزش مهم تبدیل شده است و ورزشکاران برای این‌که بتوانند از کلیة ظرفیت‌های ورزشی در خود استفاده کنند باید بتوانند از تمام علوم ورزشی مختلف مانند تغذیه، بیومکانیک، فیزیولوژی و روان‌شناسی ورزشی بهره گیرند.
لذا در پژوهش حاضر پژوهشگران به دنبال بررسی میزان تغییرات در قدرت، خودکارآمدی تکلیف و خودپندارۀ بدنی با استفاده از انواع دستورالعمل‌های خودگویی انگیزشی و آموزشی در سطح آشکار و پنهان در حین انجام تمرینات تی آر ایکس است.
لذا سؤالی که در این پژوهش ذهن پژوهشگر را به خود مشغول کرد این است که آیا نوع دستورالعمل خودگویی برای انجام تمرین قدرتی با استفاده از دستگاه تی آر ایکس می‌تواند بر میزان افزایش قدرت و خودکارآمدی و خودپندارۀ جسمانی مؤثر باشد؟ به عبارت دیگر با در نظر گرفتن دقتی که مربیان می‌بایست در حین ارائة تمرینات تی آر ایکس برای تقویت عضله در زاویة مفصل فرد داشته باشند، آیا مربی می‌تواند برای شیوة اجرای تمرینات قدرتی با استفاده از این کش بدنسازی از دستورالعمل‌های خودگویی آموزشی و انگیزشی آشکار و پنهان بهره‌مند شوند تا این تمرینات منجر به افزایش قدرت عضلات و باورهای خودکارآمدی انجام تکلیف در افراد شود.
Instruments and Data Collection The present study is a quasi-experimental study, was conducted in a training environment and has investigated the effect of music on team cohesion among Tehran basketball players.
(
, 
, 
)
