چکیده:
طی چند دهه اخیر ناهماهنگی آمایش سرزمین با آمایش آموزش عالی ، به کمیت گرایی و سیاست زدگی ، افت کیفیت ، رشد بی رویه مراکز آموزش عالی و ده ها چالش دیگر در نظام آموزش عالی کشور انجامیده است . از این رو، دگرگونی ساختار وزارت علوم ، به ویژه در بخش ساماندهی آموزش بایسته ای گریزناپذیر است ؛ موضوعی که طی دو سال گذشته در کانون فعالیت های وزارت علوم قرار داشته و هم زمان درگیر بازدارنده های اجرایی ) به ویژه در تعامل با نمایندگان مجلس (- حقوقی )ادغام دانشگاه های علمی - کاربردی ( بوده است . نوشتار پیش رو بر آن است که بایسته ها و بازدارنده های تجمیع و سامان دهی موسسات آموزش عالی را بررسی و واکاوی کند.
خلاصه ماشینی:
تجمیع و سامان دهی مؤسسات آموزش عالی : بایسته ها و بازدارنده ها مراد کاویانی راد | عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی و همکار علمی پژوهشکده مطالعات راهبردی طی چند دهه اخیر ناهماهنگی آمایش سرزمین با آمایش آموزش عالی ، به کمیت گرایی و سیاست زدگی ، افت کیفیت ، رشد بی رویه مراکز آموزش عالی و ده ها چالش دیگر در نظام آموزش عالی کشور انجامیده است .
به گفته کارشناسان ، طرح سامان دهی آموزش عالی برای اصلاح رشد ناموزون آموزش عالی به نگارش ، تصویب و اجرا درآمده است ، بدین معنا که در واپسین روزهای اسفند سال ١٣٩٤، شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوبه ای را گذراند که در قالب آن ، وزارت علوم موظف است برای سامان دهی واحدها و مراکز دانشگاهی در حوزه آموزش عالی گام هایی مانند منطقه بندی ، کیفی سازی ، مأموریت گراکردن از طریق »تجمیع مؤسسات موجود، ادغام و حتی انحلال « را بردارد.
چالش های تجمیع و ادغام طرح سامان دهی آموزش عالی انجام هر کنش و گام نوآورانه یا سنت شکن در جامعه درگیر بازدارنده ها و دست اندازهای اداری ، اجرایی و حتی عرفی خواهد بود که گاه با افزایش هزینه ها و به درازا کشیدن زمان اجرا، همراه است .
به دیگر سخن ، وضعیت نظام آموزش عالی در کشور، به گونه ای است که دگرگونی در ساختار آموزش عالی گریزناپذیر است ؛ اما محیط اجرایی و نگرش های سیاسی ، طرح سامان دهی آموزش عالی توسط وزارت علوم را درگیر چالش های جدی کرده است ؛ طرحی که با وجود ابعاد مختلف کیفی ، بعد »تجمیع مؤسسات موجود، و ادغام حتی انحلال « بیشتر در کانون توجه و حساسیت افراد و جریان های سیاسی ، به ویژه نمایندگان مجلس و کارگزاران استانی قرار گرفته است .