چکیده:
پژوهش حاضر با این رویکرد که موضوع نگاه انسان به چیستی و کیستی خود در جهان هستی، موضوعی پایانن پذیرفته در تاریخ تفکر آدمی است و مسائلی از قبیل زیستمحیط و افزایش جمعیت، موضوع رابطه انسان با طبیعت و بازنگری رهیافتهای پیشین را بیش از پیش ملزم به خوانش کرده است، ضمن بررسی اندیشههای دو اندیشمند در کتابهای شاهنامه و دائودهجینگ و معنای استعاره و تمثیل با کهنالگو و همچنین جایگاه موضوع آب در اندیشه بشری و بهویژه فرهنگهای ایران و چین، یعنی لائوتسه از چین و فردوسی از ایران، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بررسیهای ما گویای آن است که در نزد لائوتسه، طبیعت محوریت داشته و در نزد فردوسی، انسان محوریت داشته است. لائوتسه به زبان تمثیل و استعاره و فردوسی به زبان کهنالگوها، به طبیعت بهعنوان جزو لاینفک تفکر و نگاه انسان به خویش مینگریستند. لائوتسه میگفت انسان باید طبیعت را بهمثابه آموزگار خود قرار دهد و فردوسی میگفت که انسان بایستی طبیعت را مهار کرده و بهعنوان سکوی صعود خود در نظر گیرد. هر دوی اینها، بهروزی انسان و نگهبانی طبیعت را در اندیشه داشتند؛ اما راه رسیدن به آنها را متفاوت میدیدند. پرسش و پاسخی که هنوز هم معتبر است.
خلاصه ماشینی:
کارکرد تمثيلي و کهن الگويي آب در نزد لائوتسه و فردوسي شهرام تقي پور١، بابک عباسي ٢، شهلا اسلامي 3 چکيده پژوهش حاضر با اين رويکرد که موضوع نگاه انسان به چيستي و کيستي خود در جهان هستي، موضوعي پايان نپذيرفته در تاريخ تفکر آدمي است و مسائلي از قبيل زيســـت محيط و افزايش جمعيت ، موضــوع رابطه انســـان با طبيعت و بازنگري رهيافت هاي پيشـين را بيش از پيش ملزم به خوانش کرده اسـت ، ضـمن بررسـي انديشه هاي دو انديشمند در کتاب هاي شاهنامه و دائوده جينگ و معناي استعاره و تمثيل با کهن الگو و همچنين جايگاه موضــوع آب در انديشــه بشــري و به ويژه فرهنگ هاي ايران و چين ، يعني لائوتسه از چين و فردوسي از ايران ، مورد بررسي قرار گرفته است .
براي اين که به قرارگيري کهن الگوي آب زندگاني در شاهنامه ، در درون زنجيره دراز کهن الگوهاي مربوطه پي ببريم بايد در نظر داشت که اين نکته نيز در بسياري از متون کلاسيک کهن ديده ميشود: در حماسه سومري گيلگمش ، در کتاب مقدس [عهد جديد، مکاشفه يوحنا ٦: ٢١] (٢٠١٤: ١٦٣٨) و همچنين در«عيسي به عنوان آب زندگاني» (کوپر ١٣٨٦: ١)، در اسطوره امرته (Amirta) هندي (شواليه ١٣٧٨: ٣٤٧) (که مطابق با امرداد ايراني است و از آن به منشاء ماروت سامي گمان ميرود) و سرانجام ، شايد مهم ترين مورد واپسين آن ، حکايت واقعي خوان پونسه د لئون اي فيگروا (٤٢٥٤ - ٤١٤١ upa ponce de figueroa) است که پس از کشف فلوريدا، به جستجوي آب زندگاني اي برآمد که حکايت آن را شنيده بود.