چکیده:
والدین و فرزندان‌شان در دوران نوجوانی روابط تازه‌ای با یکدیگر برقرار می‌کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش الگوی تلفیقی تعلیمی-مولوی بر روابط والد-فرزند بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری کلیه دانش‌آموزان دختر کلاس دوازدهم هنرستان‌های شهر بیرجند در سال تحصیلی 96-95 بودند. از این جامعه تعداد 30 نفر که ویژگی‌های ورودی موردنظر را داشتند به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. از پرسشنامه رابطه والد-فرزند فاین، مورلند و سئوبل (1983)، برای سنجش متغیر وابسته استفاده شد. برنامه آموزشی طی 8 جلسه 1 ساعته برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت ننمود. تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره انجام شد. نتایج نشان داد آموزش الگوی تلفیقی تعلیمی-مولوی موجب بهبود روابط والد–فرزند در مقابل گروه کنترل شد (05/0>P). با توجه به نتایج بدست آمده می‌توان گفت در اثر آموزش الگوی تلفیقی تعلیمی-مولوی کیفیت روابط والد–فرزند بهبود پیدا می‌کند.
Parents and their children build new relationships with each other during adolescence. This study aimed to investigate the effect of Rumi’s integrated didactic model training on parent-child relationships. The present study was a semi-experimental research with a pretest-posttest control group design and the statistical population comprised all twelfth grade female students in Birjand technical schools in the academic year 2016-2017. Out of this population, 30 people who met the inclusion criteria were selected by multistage cluster sampling. Fine, Moreland and Schwebel Parent-Child Relationship Inventory (1983) was used to measure the dependent variable. The training program was performed in 8 sessions of 1 hour for the experimental group and the control group did not receive any intervention. The research data were analyzed using multivariate analysis of covariance. The results demonstrated that Rumi’s integrated didactic model training improved parent-child relationships compared to the control group (P <0.05). According to the obtained results, it can be stated that the quality of parent-child relationships improves as a result of Rumi’s integrated didactic model training.
خلاصه ماشینی:
از همين رو، در اين پژوهش از مقياسي جهت بررسي روابط والد-فرزند استفاده شده است که سازه هاي آن شامل نزديکي روانشناختي بين والدين و فرزند (عاطفه مثبت )، اعتماد فرزند نسبت به والدين ، شفافيت کودک در مورد نقشي که والدين در زندگي خود ايفا مي کنند (آزردگي/سردرگمي نقش )، دقت ادراک فرزند از والدينش ، عصبانيت فرزند نسبت به والدينش (خشم )، برقراري ارتباط بين والدين و فرزند (ارتباط /گفت و شنود)، احترام فرزند نسبت به والدين و تأثير والدين در زندگي فرزندشان (همانندسازي) ميباشد فاين ، مورلند و سئوبل ٤ (١٩٨٣).
علاوه بر اين ، از آنجا که برقراري و حفظ ارتباط امر بسيار مهمي است راه هاي بهتري براي ارتباط با فرزندان و حل مشکلات وجود دارد، به طوري که بتوان زير يک سقف زندگي کرد، لذا معرفي الگوي تلفيقي تعليمي-مولوي ٥ به شيوه اي برنامه ريزي شده و سازمان شده جهت بهبود کيفيت رابطه والد–نوجوان ضرورت مييابد.
يافته ها در اين تحقيق براي بررسي سؤال پژوهش «الگوي تلفيقي تعليمي-مولوي بر روابط والد-فرزند چه تأثيري دارد؟» از تحليل کواريانس چندمتغيره (مانکوا) استفاده شده است .
نتايج حاصل از تحليل کواريانس چند متغيره نشان ميدهد که آموزش الگوي تلفيقي تعليمي-مولوي باعث بهبود روابط والد–فرزند گروه آزمايش در مقابل گروه کنترل شده است .
Effect of Educational pattern Training on Parent-Child Relationship and Critical Thinking.
The impacts of teaching the educational pattern on improving the parent-child relationship and the national and religious identity Girl students of Birjand city.
Parental problem drinking and adolescent psychological problems: The moderating effect of adolescent–parent communication.
(
, 
, 
)
