خلاصه ماشینی:
اين کتاب به بررسي تاريخ تشيع در عراق مي پردازد و آن را از سال ١٩١٤ تا ١٩٩٠ بررسي ميکند شيعيان عراق بعد از جنگ جهاني اول که تحت سلطه حکومت عثماني بودند.
تحت سلطه يکي از فرزندان شريف قرار ميگيرند و تا ساليان دراز اين خاندان بر عراق حکومت ميکند.
رهبران ايران با مطرح کردن شعار صدور انقلاب باعث ميشود بسياري از نخبگان و مردم عراق توجه خود را به ايران و انقلاي شيعه در ايران جلب کنند بعد از انقلاب و در جريان جنگ ايران و عراق احزاب شيعه اي همچون الدعوه و مجلس اعلاء ايجاد ميشود که رابطه نزديکي با ايران دارد.
صدام با سرکوبي اين احزاب باعث شد آنها به عمل مسلحانه روي آوردند.
اين احزاب باعث توقف انديشه انقلاب گري در شيعه عراق شد.
در کل ميتوان اين طور نتيجه گرفت که آقاي حسن العلوي علت عدم تداوم يک حکومت ثابت و پايدار در عراق را در فرقه گرايي ميداند.
فرقه گرايي که محوريت اصلي آن را انگلستان ميتوان نام برد.
انگلستان با استفاده از مراجع مورد اعتماد مردم عراق مانند کاظم يزداني توانست بين شيع و سني ١-دانشجوي کارشناسي ارشد دانشگاه آزاد اسلامي تاکستان ١٢٥ در عراق تفرقه بيندازد و همواره مراجع سني مذهب علماي ديني شيعه را به ايراني بودن متهم ميکردند و آنان را گيرو سياست هاي ايراني قلمداد ميکردند.
حسن العلوي در کتاب شيعه و حکومت در عراق ثابت ميکند که شيعيان عراق از وفادارترين مردم به کشور عراق هستند ولي متأسفانه بحث فرقه گرايي هيچ وقت در عراق حل نشد.