چکیده:
حمایت از حقوق بشر و طرح موضوع امنیت انسانی در نظام نوین حقوق بین‌الملل به عنوان مفهومی نو ظهور، موجب دگرگونی نگرش سنتی به مفهوم امنیت در این نظام شده است. در این نوشتار ضمن توجه به گزاره امنیت در رهیافت‌های رئالیستی و لیبرالیستی، سیر عملکرد دولت در خصوص اعمال قوانین (به عنوان اولین مخاطب جدی تامین و تضمین حقوق بشر در نظام حقوق بین الملل) از امنیت ملی تا تمرکز بر امنیت انسانی در بستر حکمرانی مطلوب مدنظر قرار گرفته است. هدف دریافتن تاثیر حکمرانی مطلوب در تحقق امنیت انسانی است بدین ترتیب که دولتها با تغییر شیوه حکمرانی در قلمرو تحت حاکمیت خود قادر به افزایش ضریب تامین و تضمین امنیت انسانی خواهند شد و اصلاح ساختار حکمرانی ضمن اتخاذ گام‌هایی جهت توانمند سازی افراد در مواجهه با ناامنی انسانی، رویکرد منسجمی جهت فراهم نمودن بستر مشارکت جامعه مدنی است
Advocacy of human rights and proposing “human security” issue in the new system of international law as a newfound concept, has led to a change in traditional look towards security in this system. In the present paper, besides taking into consideration the concept of security in realist and liberal Perspectives, the performance of state in regard of enforcement of rules (as the first serious addressee of providing and guaranteeing human rights in international rights system) from national security to focus on human security in the context of good governance was considered as well. The purpose is to understand the effect of good governance on human security realization; in such a way that states would be able to increase coefficient of human security provision and guaranty by changing method of governance in their territory, and reforming governance structure besides taking steps to strengthen individuals in the face of human insecurity is also a coherent approach to provide a cooperative background for civil society
(
, 
, 
)
