چکیده:
مديريت روستايي ايران در طول تاريخ فراز و نشيب هاي متعددي داشته است . تا زماني که دولت
مرکزي در روستاها حضوري نداشت ، اداره امور روستاها عمدتا توسط مالکان و نمايندگان آنها انجام
مي گرفت . اصلاحات ارضي ، تغييرات بنيادي در مديريت روستايي کشور ايجاد کرد و مالک با کليه
مشخصات مثبت و منفي ، روستا را ترک کرد. دولت در اولين اقدام انجمن ده و سپس دهباني را
تشکيل داد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي نيز، جهاد سازندگي ، اقداماتي در زمينه مديريت
روستاهاي کشور ترتيب داد. از اواسط دهه ٨٠ قانون تشکيلات ، وظايف و انتخابات شوراهاي اسلامي
کشور و انتخاب دهياران توسط آن ، با الگوبرداري از مديريت شهري ، آخرين تغييرات در زمينه
مديريت روستايي کشور مي باشد. در اين مقاله که به روش کتابخانه اي و با بررسي منابع علمي و
حقوقي موجود، صورت گرفته است ، ضمن بيان مسائل موجود، نتيجه گيري و پيشنهادهايي براي
بهبود مديريت روستايي ايران ارايه شده است که عبارتند از: تشکيل سازمان توسعه روستايي و
انجام تمام امور مربوط به روستاها و روستاييان ، زير نظر اين سازمان ، ارتقاي واحد مديريت روستايي
از سطح روستا به سطح دهستان جهت بهره گيري بهتر از منابع مادي ، طبيعي و انساني ، تجديد
نظر در شرايط عضويت در شوراها، احراز پست دهدار و استفاده از نيروهاي جوان تحصيل کرده
روستايي در اين مناصب و توجه به نارسايي هاي اقتصادي (بيکاري و کمبود يا نبود منابع درآمدي )
علاوه بر توسعه زيرساختهاي فيزيکي و طرحهاي کالبدي . با ارائه مدل پيشنهادي مذکور، مي توان
انتظار داشت حاکميت خوب محلي نيز در جوامع روستايي کشور، شکل گيرد.