چکیده:
گردشگری یکی از منابع درآمد ملی محسوب می شود؛ هیچ کشور و منطقهای وجود ندارد که فاقد شرایط اولیه لازم برای توسعه گردشگری باشد. شمال تا جنوب، غرب تا شرق ایران دارای پتانسیل های بالای گردشگری می باشد همین امر کشور ایران را در زمینه گردشگری میان کشورهای دیگر متمایز کرده است. یکی از شاخه های گردشگری در ایران، گردشگری ساحلی است؛ بالاخص سواحل شمالی ایران (به طور موردی غرب مازندران) که به دلیلی وجود انواع جاذبه های طبیعی نزدیک هم (جنگل، دریا، کوه) مسافران زیادی را پذیرامی باشد، این حجم از توریست که به این منطقه وارد می شوند هر چند باعث رونق گردشگری و رشد مثبت اقتصاد مردم بومی می شود اما در کنار مزایای زیادی که دارد با معایبی هم همراه است؛ این مقاله سعی کرده است که به اثرات مثبت و منفی این صنعت بپردازد و راه کاری برای به حداقل رساندن اثرات تخریبی نشان دهد. برای یک برنامهریزی صحیح و اصولی در زمینه گردشگری (گردشگری ساحلی)مردم و دولت مکمل هم هستند؛ علاوه بر آن با دادن آگاهی های لازم (میزبان و مهمان) در این زمینه میتوان هم فرصت های زیادی از لحاظ اقتصادی و اجتماعی ایجاد کرد و هم از پیامدهای منفی آن از جمله آلودگی های بصری، آلودگی بر هوا، آب و خاک جلوگیری کرد. روش به کار گرفته در این مقاله کتابخانهای است، نگارنده سعی کرده است از کتابهایی که در این زمینه به رشته تحریر در آمده و مقالاتی که به چاپ رسیده استفاده کند.
خلاصه ماشینی:
يکي از شاخه هاي گردشگري در ايران ، گردشگري ساحلي است ؛ بالاخص سواحل شمالي ايران (به طور موردي غرب مازندران ) که به دليلي وجود انواع جاذبه هاي طبيعي نزديک هم (جنگل ، دريا، کوه ) مسافران زيادي را پذيرامي باشد، اين حجم از توريست که به اين منطقه وارد مي شوند هر چند باعث رونق گردشگري و رشد مثبت اقتصاد مردم بومي مي شود اما در کنار مزاياي زيادي که دارد با معايبي هم همراه است ؛ اين مقاله سعي کرده است که به اثرات مثبت و منفي اين صنعت بپردازد و راه کاري براي به حداقل رساندن اثرات تخريبي نشان دهد.
اتحاديه جهاني حفاظت ، در سال ١٩٩٦ اين تعريف را از اکوتوريسم ارائه داد "سفري مسئولانه از نظر محيط زيستي که به منظور لذت بردن از مناطق نسبتا بکر طبيعي (و هر گونه ويژگي فرهنگي موجود در منطقه از گذشته و حال ترتيب داده مي شود و باعث ترويج حفظ محيط زيست مي گردد) در طول اين سفر گردشگران حداقل تاثيرات منفي را بر منابع طبيعي مي گذراند و مردم بومي در سود حاصل بر فعاليت هاي اجتماعي اقتصادي شريک مي شوند.
"مکان اقامتي راحت و ساخت خانه هاي اکولوژيک که کمترين تاثير منفي را داشته است در محيط و در ساختمان ها از انرژي هاي جايگزين و از مصالح بومي و طراحي هاي بومي استفاده شود و خانه ها سيستم دفع زباله و فاضلاب داشته باشد و اراه برنامه هايي براي مديريت مواد زاد از طريق کاهش توليد زباله و بازيافت آن (اپلر وود،١٣٨٨،٧١-٧٦) يکي ديگر از فرصت هايي که مي توان در گردشگري ساحلي انجام داد تا باعث جذب بيشتر گردشگر شود اين است در اين مناطق بايد ساخت و ساز اندک بوده و مناطق طبيعي بر مناظر ساختماني غالب باشد و اين امر آزاد سازي سواحل را مي طلبد که در اين صورت مي توان مکان تفريحي گسترده اي ايجاد کرد.