چکیده:
هدف این پژوهش آیندهپژوهی پاسخگویی سازمانهای غیردولتی حوزهی سلامت و بهداشت ایران 1404 است. این پژوهش به ترسیم تصویری کلان و سازگار از آیندههای باورپذیری میپردازد که میتواند پاسخگویی سازمانهای غیردولتی و ابعاد مختلف آن را متأثر سازد؛ به این ترتیب لازم است ابتدا سناریوهایی کلان در خصوص آیندهی پاسخگویی سازمانهای غیردولتی تصویر شود و سپس در هر یک از سناریوهای کلان تدوینشده، وضعیت پاسخگویی و ویژگیهای آن، تحلیل و به پرسشهای پژوهش در هر یک از سناریوها پاسخ داده شود. جامعهی آماری این پژوهش خبرگان سازمانهای غیردولتی حوزهی سلامت و بهداشت ایران هستند. برای گردآوری دادهها از دو نوع پرسشنامهی تأثیرات متقابل و عدمقطعیت، مصاحبهی نیمهساختاریافته، مطالعات آرشیوی، بررسی اسناد و مدارک، پانل تخصصی و مطالعات اکتشافی استفاده شده است. نتایج به دست آمده از پژوهش نشان میدهد که افزایش یا کاهش توانمندی سازمانهای غیردولتی حوزهی سلامت و بهداشت ایران و مشارکت عمومی مردم در فعالیتهای غیردولتی دو عدم قطعیت پیشروی این سازمانها در ایران 1404 است. موضعگیری دولت، نقش سازمانهای غیردولتی در تقویت توانمندی خود و آگاهی مردم در خصوص مشارکت در فعالیتهای غیردولتی بر آیندهی پاسخگویی سازمانهای غیردولتی تأثیرگذارند.
The purpose of this study is to foresight accountability of Iranian NGO in Health and Hygiene field. Data of this study was collected via cross-impact questionnaire, Uncertainty questionnaire, Semi- structural interviews, expert panels & explanatory studies. The first step is to review literatures and determine the key factors and cross impacts of them in the primary questionary. After cross impact analysis of primary questionary by structural analysis, we indicated the uncertainties of Irananian NGOs. This method is completely expert based and finally we write scenarios by the expert panels and interviews. The study’s finding shows that NGO’s empowerment and public participation in NGO’s activity are the main uncertainties which our Iranian NGS’s will involve in future. Governmental approaches, NGO’s role in empowerment & public awareness will affect the accountability of Iranian NGO.
خلاصه ماشینی:
نتايج به دست آمده از پژوهش نشان مي دهد که افزايش يا کاهش توانمندي سازمان هاي غيردولتي حوزه ي سلامت و بهداشت ايران و مشارکت عمومي مردم در فعاليت هاي غيردولتي دو عدم قطعيت پيش روي اين سازمان ها در ايران ١٤٠٤ است .
منابع رسمي جهان ( & Lewis ;٢٠٠٣ ,Kaldor ;٢٠٠٥ ,Commission for Africa Report ٢٠٠٣ ,Zadek ;٢٠٠٤ ,Madon)، متداولاً از مباحثي مانند «حکمراني خوب » براي دستيابي به توسعه سخن به ميان مي آورند که يکي از ضروريات دستيابي به آن را سازمان هاي غيردولتي پاسخگو درج مي کنند.
در صريح ترين بيان ، پاسخگويي عبارت است از فرايند حسابرسي به الزامات ، تعهدات مالي و خروجي هاي ملموس که مورد درخواست اعطاکنندگان است و فراسوي افزايش سود به منظور افزايش منافع سازمان (١٩٩٢ ,Clark) و همچنين تبيين و گزارش اهداف (١٩٩٠ ,Hyndman) به منظور استفاده ي بهينه از منابع ( ,Lapsley &Jegers ٢٠٠١)، درک اهميت توانمندي (٢٠٠٣ ,Kamat) و وصول به پاسخگويي اجتماعي در رابطه با ريسک (b٢٠٠٦ ,O’Dwyer &Unerman ).
سازوکارهاي بسيار متنوعي براي پاسخگويي سازمان هاي غيردولتي وجود دارد که عبارتند از سيستمهاي گواهي نامه اي ، سيستم هاي رتبه بندي ، ابزارهاي مديريت ظرفيت ها و زيرساخت ها، خودتنظيمي ، ارزيابي عملکرد، مشارکت ، خودتنظيمي و مميزي اجتماعي ؛ کدها و منشورهاي اخلاقي و ارزيابي و نظارت ( ;١٩٩٩ ,a; Haque٢٠٠٣ ,Ebrahim ;٢٠٠٥ ,Jarvis &Aucoin ٢٠٠٤ ,Lee ;٢٠٠٣ ,Kearns).
Associations between Outcome Measurement, Accountability and Learning for Non-Profit Organizations, International Journal of Public Sector Management, 12(2), 186–197 Clark, J.
The Strategic Management of Accountability in NonProfit Organizations: An Analytical Framework, Public Administration Review, 54(2), 185-92.