چکیده:
فریدریش شیلّر در طرح اندیشه ی زیبایی شناختی خویش از نقد قوه حکم کانت و با ارزیابی انتقادی
آن آغاز کرد. هرچند او نزد عموم اندیشمندان فیلسوفی کانتی شناخته م یشود، امّا در نخستین
آشنایی اش با فلسفه ی کانت از ورط هی ایجاد شده میان قلمروی ضرورت و آزادی، و از ستیز میان
انگیزههای درونی انسان ناخرسند گشت و بر آن شد تا برخی دیدگاه های کانت را اصلاح کند.
نخست، او در زیبایی شناسی خود به منظور گذر از دوگانهانگاری کانتی و خاتمه دادن به تقابل و
ستیز انگیزه های درونی انسان، درصدد بر آمد تا ابزاری هماهنگ کننده بایبد. از همین روی، پس از
تامل در استنتاج استعلایی، ادراک زیبایی را ادراکی هماهن گکننده یافت و مدعی شد که تنها به
کمک آن میتوان بر ازه مگسیختگی نهاد آدمی غلبه کرد. سپس، ضمن انتقاد از نگاه کاملا
سوبژکتیویستی کانت نسبت به زیبایی، مفهومی ابژکتیو از زیبایی (آزادی در پدیدار) ارائه داد.
سپس تر، با انتقاد از تمایز کانتی میان دو قلمرو زیبایی شناسی و اخلاق، مدعی شد که انسان برای
اخلاقی شدن نیاز به تمهیداتی دارد که تنها به یاری آموزش زیباشناختی، این تمهیدات فراهم
می گردند. دستاورد او نزدی کسازی دگرباره ی دو قلمروی تجربهی زیبایی شناختی و اخلاق بود.
Friedrich Schiller was in his aesthetic reflexions inspired by Kant's
Critique of Judgment,. Albeit, he is generally recognized as Kantian
philosopher, he was not satisfied of Kant's philosophy, because of
appreahending deep gab between realm of nesessity and freedom.
Which seens to exist among human's mental faculties made him
dissatisfied. Therefore he intended to modify some aspects of
Kant's aesthetics. In order to overcome on Kant's dualism and his
oppositional dicotomy, Schiller came up with some harmonizing
tools. Reflecting on Kant's transcendental deduction, leaded him to
the perception of the beauty as only medium for harmonizeing and
synthetizing human's rupture. He criticized Kant's subjective
attitude to beauty and suggested the objective one, which named
freedom in appearance. He refuted Kantian distinction between the
realm of aesthetics and of ethics; and maintained that human being
needs some preliminaries for making him moral person education.
These prequisites would be provided by aesthetics education. The
result would be convergance of the realm of aesthetics to the realm
of ethics
خلاصه ماشینی:
چنين عملي ، اين مسأله را براي شيلر پديد آورد که چگونه کانت مي تواند، با وجود اين استقلال ، به ياري قوه ي حکم و زيبايي شناسي ميان دو حيطه ي متمايز عقل نظري و عقل عملي ارتباط برقرار کند؟ با وجود اينکه دغدغه ي کانت در هنگام نوشتن نقد قوه حکم برداشتن شکاف ميان عقل نظري و عقل عملي ، و ايجاد يگانگي و تلفيق ميان طبيعت و آزادي بود، اما شرح او از تجربه ي زيبايي شناختي براي گذر از ورطه ي ميان طبيعت و انسان يا آزادي و ضرورت ، شيلر را متقاعد نکرد؛ زيرا پي برد که تحليل کانت به جاي گذر از ورطه و پر کردن شکاف ، بر ژرفاي آن افزوده است .
از اين روي ، ادراک زيبايي را به گونه اي توصيف کرده است که ادراک آن براي ايجاد وحدت و هماهنگي دروني ، زمينه ساز آزادي و شرط تحقق انسانيت قرار گيرد؛ به زعم او، تجربه ي زيبايي شناختي نيز واجد قدرتي گرديده که ضمن آموزش انسان ، او را انعطاف پذير و اصلاح پذير سازد، و تعادل روحي - رواني او را تضمين کند.
از اين روي ، پرسش اساسي اين است که به کمک خوانش انتقادي شيلر از زيبايي شناسي کانت چگونه مي توان از دل ضرورت به آزادي رسيد؟ چگونه مي توان جامعيت از دست رفته ي انسان مدرن را دگربار به او باز گرداند؟ و تقابل ها را از ميان برداشت ؟ براي دادن پاسخي درخور به اين پرسش ها نخست نگاهي اجمالي بر نظريه ي زيبايي شناختي کانت لازم مي آيد و سپس خوانش شيلر از آن ارزيابي مي شود.
3. Pugh, David, Dialectic of Love: Platonism in Schiller's Aesthetics, Mcgill- Queen's University Press, 1996, pp.
(
, 
, 
)
