چکیده:
مساله اساسی در معماری امروزی ایران، تصور و شبهه وجود تفاوت بنیادین در محتوای معماری سنتی و معماری بعد از سنت است. مقاله حاضر در راستای تبیین ارتباط بین مفاهیم «حکمت در معماری سنتی» و «کانسپچوالیتی در معماری معاصر» ایرانی، حوزه تأثیر و معانی واژه‌های حکمت و کانسپچوالیتی را تعریف و تعیین نموده، ویژگی‌های ساختاری این دو برهه زمانی و اجتماعی معماری را با تعاریف به عمل آمده، بیان می‌دارد. ارتباط طولی بین الزامات دنیای سنتی در قالب حکمت دینی و عقلی یا همان«خرد حکمی»، و دنیای مدرن در قالب فردگرایی عقلی و توسعه‌گرایی علمی و تخصصی، یا همان «خرد علمی» فرض مساله تحقیق بوده، و روشن می سازد که کانسپچوالیتی یک رویکرد ارزش خواهانه در جهان مدرنیته است. در این تحقیق سعی شده است، با ایجاد یک ساختار قیاسی و تحلیلی بین ماهیت معماری سنتی و مدرن، به سازوکار تبیین مفاهیم در شکل‌گیری یک اثر معماری، از منظر واژه‌های حکمت وکانسپچوالیتی پرداخته شود. معماری کانسپچوال در چارچوب تاریخی آن (معماری معاصر ایرانی)، «معماری التقاط از حکمت» بوده و اساس آن بصری و مبتنی بر اصالت تصویر است. فراتر از آن، از دست آوردهای مهم این مقاله برای ادامه در پژوهش‌های آتی، و مدل‌سازی برای ترسیم عاقبت معماری ایرانی، روش«نیوکانسپچوالیتی» یا «نو- مفهوم‌گرایی حِکمی» از طرف نگارنده می‌باشد.می‌توان به رویکرد طراحی-پژوهانه «نو- مفهوم گرایی» این مقاله با اتکاء به «پارامدل» ها و «روش‌های طراحی پارامتری» اشاره نمود که در نقد روش کانسپچوالیتی و ارتقاء آن، موضوع «ویژگی»های ذاتی و «سرشت- مایه»های ساختار زمینه- ساخت در «پارامدل»ها را جایگزین «تصویر» در«کانسپچوالیسم» نموده، و بر اساس این تفکر، رویکرد جامع‌تری برای تعریف هویت در ساختارهای سرزمینی، بنیان مینهد.
The key problem in contemporary Iranian architecture is that of the fundamental differences with the content of traditional and post-traditional architecture. The present article sought to use the relationship between such concepts as "wisdom in traditional architecture" and "conceptuality in Iranian contemporary architecture" to define wisdom and conceptuality and determine their structural features in architecture. The research hypothesis stated the longitudinal relationship between the requirements of the traditional world in the form of religious and intellectual wisdom, known as "intellectual wisdom" and the modern world in the form of intellectual individualism and scientific and professional development, known as "scientific wisdom"; suggesting that conceptuality is a value-based approach in the world of modernity. This research sought to create a deductive and analytical structure between the traditional and modern nature of architecture to explain the extent to which the concepts constitute an architectural work from the perspective of wisdom and conceptuality. In its historical context (contemporary Iranian architecture), conceptual architecture has been "architecture of eclectic wisdom", underlying visual elements, and the originality of the image. Moreover, this article ushers in a new area for future researches, thus providing "neo-conceptuality" or "Intellectual new-conceptuality" modeling for Iranian architecture, as proposed by the author. Here, one would refer to the research-based design approach, i.e., "neo-conceptuality", by using para-models and parametric design methods which, in the critique of neo-conceptuality, it replaces "image" in "conceptualism" with intrinsic "features" and "theme-context" of the underlying context in the para-models; thus, founding a more inclusive approach for defining structures.
(
, 
, 
)
