زیست نامه خود نوشت هوشنگ ابتهاج (ه - ا - سایه) مقاله

"ا. سایه) یادداشت سردبیر از این شماره به بعد سعی می‌کنیم در هر شماره،زیست‌نامه‌ی خودنوشت یکی از چهره‌های مطرح علمی،ادبی و هنری را چاپ کنیم. خیلی‌ برای خانواده‌ام اهمیت داشتم و خیلی‌ عزیز کرده،خودسر،خودرای،لوس و از خودراضی بار آمده بودم!تا دوازده سیزده‌ سالگی من،اگر کسی حال مرا از مادرم‌ می‌پرسید،زارزار گریه می‌کرد و می‌گفت که‌ یک پسر دارم که آن هم دیوان است. هرچه‌ می‌گفتند:خانم جان!پسر بچه‌ها این طورند و بزرگ می‌شوند،خوب و عاقل می‌شوند، می‌گفت که دیگر کی می‌خواهد عاقل شود؟ خیلی اذیت کننده و آزارگر بودم. این هم شعری از سایه: گفتمش:شیرین‌ترین آواز چیست؟ چشم غمگینش به رویم خیره ماند، قطره‌قطره اشکش از مژگان چکید، لرزه افتادش به گیسوی بلند، زیر لب،غمناک خواند، ناله زنجیرها بر دست من! من به خود لرزیدم از دردی که تلخ در دل من با دل او می‌گریست *** گفتمش:بنگر،درین دریای کور چشم هر اختر چراغی زورقی‌ست!"