چکیده:
امروزه اهمیت سازمانهای خدماتی بیش از همیشه در کلانشهرها به چشم میآید. یکی از مهمترین این سازمانها، سازمان شهرداری است که علاوهبر اداره شهر و کیفیت بخشی به زندگی شهروندان، در کشورهایی نقش سیاسی پر رنگی هم دارد. عملکرد سازمانها تحت تاثیر تعهد سازمانی کارکنان آن سازمان است. قدرت و جایگاه دو بعد اساسی روابط اجتماعی هستند که موجب شکلگیری احساسات خاص در طی تعامل اجتماعی در سازمانها میشوند که ممکن است در تعهد سازمانی کارکنان شهرداری نیز تاثیرگذار باشد. هدف کلی پژوهش بهبود تعهد سازمانی کارکنان سازمان شهرداری است. در این پژوهش، هدف و شناخت نقش روابط قدرتی و جایگاهی در تعهد سازمانی کارکنان سازمان شهرداری تهران هدف اصلی است. روش پژوهش پیمایش، ابزار تحقیق پرسشنامههای استاندارد تعهد سازمانی آلن و میر و پرسشنامه قدرت و جایگاه است. جامعه آماری کلیه کارکنان سازمان شهرداری مناطق 22گانه تهران است. نحوه نمونهگیری براساس فهرست اسامی بود. حجم نمونه براساس فرمول کوکران 400 نفر برآورد شد. یافتهها نشان داد که ضریب همبستگی بین روابط قدرتی و تعهد سازمانی در شهرداری تهران(559/0-) است بدین معنی که با افزایش روابط قدرتی از تعهد سازمانی کاسته میشود و با توجه به ضریب همبستگی بین روابط جایگاهی و تعهد سازمانی(0.789) میتوان گفت در سازمان شهرداری تهران رابطه دو متغیر مثبت و مستقیم است. اختلاف ابعاد تعهد سازمانی (عاطفی، مستمر و هنجاری) در سازمان شهرداری در همه سطوح معنیدار شدند.نتیجهگیری: در ایجاد تعهد سازمانی در بین کارکنان سازمانها روابط قدرتی تاثیر منفی و روابط پایگاهی تاثیر مثبت را نشان میدهد.
Today, in most metropolitan cities, urban executives and urban staff have increasingly and more than ever been aware of the fact that their sense of organizational commitment to the organization can have a significant impact on city governance and the quality of life of citizens. The municipal organization provides various services at the city level for the benefit of the citizens as much as possible. Power and position are two essential dimensions of social relationships that create specific feelings during social interaction in organizations. The purpose of the research is to solve the problem of organizational commitment in the public organization of Tehran municipality in view of the theory of power relations and the position of Theodore Kemper.Method: The survey method, the questionnaire and the statistical population of all the staff of the Tehran municipality were sampling according to the list of names. Findings: The results showed that the correlation coefficient between power relations and organizational commitment in the municipality (-5.59) was reduced by increasing the strength relationships of organizational commitment and according to the correlation coefficient between organizational and organizational relationships It can be said that the relationship between the two variables is positive and direct in Tehran Municipality Organization. Regarding the correlation coefficient between place relations and organizational commitment of the municipality (0.789), the increase of organizational commitment increases. The difference in dimensions of organizational commitment (emotional, continuous, and normative) at all levels was significant.Conclusion: In creating an organizational commitment of the organization, the power relations-perspective variable is affected by three components: the amount (sufficiency, extra and deficiency), intensity (low and high) and direction (one's and another's).
خلاصه ماشینی:
سازمان شهرداري مناطق ٢٢ گانه تهران که براي تحقيق و مطالعه برگزيده شد داراي اهميت و جايگاه خاصي است به عنوان نمونه اهميت انتخاب سازمان شهرداري براي پژوهش حاضر اين است که مجموعه شهرداري تهران مجموعه اي خدمت رسان ، امروزه در همه زواياي زندگي افراد شهرنشين حضور مستمر و نماياني دارد به گونه اي که با فعاليت در زمينه هاي متنوع از قبيل شهرسازي، حمل و نقل و ترافيک ، طراحي و مبلمان شهري، زيباسازي، احداث پارک و فضاي سبز، خدمات شهري و تنظيف سطح شهر و دهها رشته ديگر مرتبط با امور شهري در راستاي ايجاد بستر مناسب توسعه شهري و ارائه خدمات بهينه و مطلوب به شهروندان و در نهايت به وجود آوردن محيطي آرام توأم با امنيت براي ساکنين شهر در عمل با تک تک شهروندان در ارتباط و تعامل بوده و به يقين ميتوان گفت که شهرداريها از اولين لحظات تولد يک فرد تا لحظه فوت و حتي پس از آن با اشخاص و افراد در ارتباط دوسويه قرار دارد(منبع ، سايت شهرداري تهران www.
حسن بهروان و همکاران ( ١٣٨٨) در مطالعه «عوامل موثر بر تعهد سازماني کارکنان شرکت گاز مشهد» عدالت سازماني را مهم ترين و تعيين کننده ترين عامل تاثيرگذار مستقيم و مثبت بر ميزان تعهد سازماني تشخيص داده اند و همچنين ساير عوامل مشارکت سازماني، استقلال و فرصت ارتقاي شغلي در کار نيز تاثير مستقيم و عامل ابهام نقش و فشار نقش تاثير معکوس بر تعهد سازماني از يافته هاي اين تحقيق بوده است .