چکیده:
سابقه وهدف : والدین دارای کودک با اختلال طیف اتیسم اغلب در فرایند رشد و تربیت فرزند خود
با چالش های بسیاری مواجه هستند. این والدین در مقایسه با والدین کودکان دارای سایر معلولیت ها
مشکلات روان شناختی بیشتری را تجربه میکنند. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد مهارت هایی برای
پاسخ به این تجارب غیر قابل کنترل و تعهد به ارزش های شخصی را آموزش میدهد. این مطالعه با
هدف بررسی کارآزمایی های انجام شده درباره اثرگذاری این روش بر مشکلات روان شناختی والدین
دارای کودک اتیسم انجام پذیرفت.
مواد و روش: در این مطالعه مروری،تمامی مقالات علمی که در زمینه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد
بر والدین کودکان اتیسم در سال های 2006 تا 2020 انجام و در پایگاه های اطلاعاتی، science direct ، Google ، Google scholar ، ProQuest ، Scopus ، Pub med و پایگاه های اطلاعات
ملی، ایرانداک، مگیران، SID وجود دارد مورد بررسی قرار گرفت.
استنتاج : این رویکرد نوعی توانمندسازی است و میتواند مداخله ای مناسب و بهنگام برای ارتقای
توانمندی والدین دارای کودک با اختلال طیف اتیسم در پذیرش اختلال فرزند، کاهش اضطراب و
افسردگی، بهبود فرزندپروری و کاهش مشکلات روان شناختی در آنها باشد.
خلاصه ماشینی:
چون اختلال اتيسم هنوز درمان قطعي ندارد و با استرس فراواني براي والدين به ويژه مادران همراه است پس درماني که بتواند ميزان پذيرش واقعيت کنوني فرزند را در اين گروه افزايش دهد و نيز انکار يا ساير سبک هاي دفاعي را که موجب وخيم تر شدن اوضاع ميشود را تعديل بخشد ميتواند کمک بزرگي به سلامت روان والدين کودکان مبتلا به اتيسم کند.
پودار، سينها و اوربي ١١ (٢٠١٥)، در پژوهشي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در والدين کودکان داراي اختلال طيف اتيسم را مورد بررسي قرار دادند، در اين پژوهش از طرح آزمون هاي مکرر استفاده شده است .
حيدري (١٣٩٥) پژوهشي با عنوان تعيين اثربخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر درماندگي روان شناختي و افکار خود آيند منفي مادران داراي کودک مبتلا به اختلال طيف اتيسم انجام داد.
يافته هاي اين پژوهش نشان داد که بين گروه آزمون و شاهد در نمرات متغير درماندگي شناختي ، فراواني و باور به افکار خود آيند منفي مادران تفاوت معني دار وجود دارد، بنابراين ميتوان به اين نتايج دست يافت که درمان مبتني بر پذيرش و تعهد موجب کاهش درماندگي روان شناختي و افکار خودآيند منفي در مادران داراي کودکان مبتلا به اتيسم ميشود(٢٣).
عبدالهي و موسوي (١٣٨٦) پژوهشي تحت عنوان بررسي اثربخشي آموزش گروهي مبتني بر درمان پذيرش و تعهد بر استرس فرزند پروري، افسردگي و انعطاف پذيري روان شناختي مادران کودکان مبتلا به اختلال اتيسم شهر اهواز را انجام داد.
شيرالي نيا و همکاران (١٣٩٦) پژوهشي با عنوان تعيين اثربخشي آموزش گروهي مبتني بر درمان پذيرش و تعهد بر استرس فرزند پروري و انعطاف پذيري روان شناختي مادران کودکان با اختلال طيف اتيسم انجام دادند.