چکیده:
دستیابی به عدالت اجتماعی در توزیع خدمات شهری، جهت تخصیص عادلانه هزینههای اجتماعی و برابری استفاده از ظرفیتهای محلی برای رفاه و توسعه اجتماعی شهروندان، یکی از اهداف مهم برنامهریزان شهری است. هدف پژوهش حاضرتحلیل و ارزیابی پراکنش فضایی خدمات عمومی شهری با استفاده از شاخص خدمات بهداشتی – درمانی، فرهنگی- مذهبی و تأسیسات و تجهیزات شهری در مناطق چهارگانه شهر اردبیل با رویکرد عدالت اجتماعی میباشد. جمعآوری دادهها و اطلاعات با استفاده از روشهای اسنادی، کتابخانهای و میدانی صورت گرفته است. برای تجزیه و تحلیل دادهها و اطلاعات از تکنیک آنتروپی شانون جهت تعیین ضریب اهمیت و به منظور میزان برخورداری از مدل ARAS استفاده شده از آزمون همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه بین جمعیت و وضعیت برخورداری بهرهگرفته شده است. با توجه به ارزیابی صورت گرفته با مدل ARAS مشخص شد، در خدمات بهداشتی – درمانی منطقه یک برخوردار، مناطق دو و سه نیمه برخوردار و منطقه چهار محروم میباشد، در خدمات فرهنگی- مذهبی منطقه یک برخوردار، مناطق چهار و سه نیمه برخوردار و منطقه دو محروم میباشد، در خدمات تأسیسات و تجهیزات شهری منطقه یک برخوردار، مناطق سه و دو نیمه برخوردار و منطقه چهار محروم میباشد و در مجموع شاخصهای خدماتی منطقه یک برخوردار و مناطق چهار، سه و دو نیمه برخوردار میباشند. در کل با توجه با توجه به نتایج بدست آمده مشخص شد
Achieving social justice in the distribution of urban services is one of the important goals of urban planners in order to fairly allocate social costs and equalize the use of local capacities for the welfare and social development of citizens. The aim of this study is to analyze and evaluate the spatial distribution of urban public services using health-treatment, cultural-religious services index and urban facilities and equipment in the four districts of Ardabil with the approach of social justice. Data and information collection has been done using documentary, library and field methods. To analyze the data and information, Shannon's entropy technique was used to determine the coefficient of importance and in order to determine the extent of having a 6-ARAS model, Pearson correlation test was used to investigate the relationship between population and status. . According to the assessment made with the ARAS model, it was determined that in the health and medical services of region one, the privileged regions are deprived of regions two and three and the fourth region is deprived, in the cultural-religious services of region one, the regions are deprived. And three semi-privileged regions of region two are deprived, in the services of urban facilities and equipment of region one have privileges, regions three and two have semi-privileged and "region four deprived" and in total the service indicators of region one
خلاصه ماشینی:
نوع مقاله ؛ مقاله پژوهشی بررسی وضعیت دسترسی به خدمات شهری با تأکید بر عدالت اجتماعی (مطالعه موردی: مناطق چهارگانه شهر اردبیل ) محمدحسن یزدانی * ، چنور محمدی ** رضا هاشمی معصومآباد *** تاریخ دریافت :١٣٩٩/٢/٢٨ تاریخ پذیرش :١٣٩٩/١١/١٤ چکیده امروزه در ارتباط با حل معضلات و مشکلات شهری، توزیع خدمات عمومی شهری، عدالت اجتماعی و همچنین رفاه شهروندان مورد تأکید قرار میگیرد.
در عدالت اجتماعی و شهر بیشتر بر سه مورد توزیع متوازن امکانات و خدمات شهری، رعایت حداقل ها در خدمات و امکانات شهری و ارزشافزوده زمین در شهر تأکید میگردد مطالعات نشان داده است که اجرای برنامه های عدالت اجتماعی و فقرزدایی به توسعه و پایداری آن منجر میگردد (تیربند و اذانی، ١٣٩١: ١١٠)، با توجه به رشد شتابان جمعیت و توسعه فیزیکی گسترده شهر اردبیل در دهه های اخیر علیالخصوص از سال ١٣٧٢ و انتخاب آن به عنوان مرکزیت استان اردبیل و با شکل گیری محلات و شهرکهای جدید در بخش های پیرامونی شهر، نظام توزیع خدمات و تسهیلات به دلایلی ازهم پاشیده و نابرابری در بین مناطق شهری ازلحاظ دسترسی به کاربریها و تسهیلات عمومی شهری افزایش یافته است (یزدانی و فیروزی مجنده، ١٣٩٦: ٣٦٥)، کاربری اراضی ساخته شده به خاطر افزایش جمعیت و نیاز این جمعیت به مسکن و سایر کاربریهای مورد نیاز شهری، از ١٧٩٦٠٢٢ هکتار در سال ١٣٦٣ به ٥٢٢٥٠٤ هکتار در سال ١٣٩٠ رسیده است که نشاندهنده افزایش ٩٢ برابری کاربری ساخته شده در این ٢٧ سال میباشد (احد نژاد روشنی و همکاران، ١٣٩٠: ١١).
(١٣٩٥)، «تحلیل فضایی پراکنش جمعیت و خدمات شهری از منظر عدالت اجتماعی با استفاده از روش ترکیبی (مطالعه موردی: شهر بناب)»، پژوهش های جغرافیای برنامه ریزی شهری، دوره ٤، شماره ٢: ٢٤١-٢٦٠.