چکیده:
در سال ۱۸۹۳ پس از ادغام هیئت اجرایی کنوانسیون پاریس و معاهده برن و نقل مکان آنها به
برن، عبارت مالکیت فکری در عنوان جدید آنها، اتحادیه بینالمللی حمایت از مالکیت فکری، مورد
استفاده قرار گرفت. این سازمان در سال ۱۹۶۰ به ژنو منتقل شد و در سال ۱۹۶۷ طی یک معاهده
بینالمللی به یکی از نمایندگیهای زیرمجموعه سازمان ملل تبدیل شد و به سازمان جهانی مالکیت
معنوی تغییر نام داد. تا چندی پیش، هدف از قانون مالکیت فکری حمایت در سطح حداقلی برای
تشویق افراد به نوآوری بود. بنابراین روال تاریخی به این صورت بوده است که مالکیت فکری فقط
در مواقع ضروری و برای تشویق نوآوری، و آن هم به صورت محدود از نظر حوزه و زمان اعطا
میشده است. پیش از هرچیز باید بدانیم که شخص اصلی مورد حمایت قانون کیست. شکی وجود
ندارد که پدیدآورنده نخستین و اصلیترین شخص مورد حمایت قانون است به گونهای که عنوان
قانون سال ۱۳۷۹ شامل نام اوست با اینحال، درمتن قانون مذکور از او تعریفی به عمل نیامده است
اما ماده ۳آییننامه اجرایی مواد) 2(و) ۱۷ (قانون حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرمافزارهای رایانهای
پدیدآورنده نرمافزار شخص یا اشخاصی هستند که براساس دانش وابتکار خود کلیه « : اعلام میکند
در این مقاله به .» مراحل مربوط اعم از تحلیل، طراحی، ساخت و پیادهسازی نرمافزار را انجام دهند
بررسی چگونگی و نحوه حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرمافزارهای رایانهای به عنوان یکی از
مباحث جدید در حقوق مالکیت فکری در حقوق ایران و اتحادیه اروپا میپردازیم.
خلاصه ماشینی:
شکي وجود ندارد که پديدآورنده نخستين و اصليترين شخص مورد حمايت قانون است به گونه اي که عنوان قانون سال ١٣٧٩ شامل نام اوست با اين حال ، درمتن قانون مذکور از او تعريفي به عمل نيامده است اما ماده ٣آيين نامه اجرايي مواد(٢)و(١٧)قانون حمايت از حقوق پديدآورندگان نرم افزارهاي رايانه اي اعلام ميکند: «پديدآورنده نرم افزار شخص يا اشخاصي هستند که براساس دانش وابتکار خود کليه مراحل مربوط اعم از تحليل ، طراحي، ساخت و پياده سازي نرم افزار را انجام دهند».
با توسعه دنياي مجازي و شکل گيري تجارت برنامه هاي رايانه اي و نرم افزارها، دفاع از حقوق پديدآوردندگان اين آثار ضروري شد گسترش ارتباطات از طريق شبکه جهاني اينترنت و قابليت دسترسي سريع و آسان به تمامي اطلاعات و سوء استفاده برخي افراد از آثار و دستاوردهاي ديگران بر اهميت حفظ اين نوع مالکيت و اعتبار آن افزوده است .
اين قانون داراي آيين نامه جامعي است اما قانون حمايت از حقوق پديدآورندگان نرم افزارهاي رايانه اي در سال ١٣٧٩ در ١٧ ماده به تصويب مجلس شوراي اسلامي رسيده است .
مجموعه اي از موضوعات فناورانه جديد بحث برانگيز، مشتمل بر تناسب نظام کپيرايت براي حمايت از نرم افزار، که در قانون ١٩٧٦ نيز انعکاس يافته است ، کنگره آمريکا در سال ١٩٧٤« کميسيون ملي استفاده هاي فناورانه نوين از آثار کپيرايتي» را ايجاد کرد تا در اين خصوص توصيه ها و راهبردهايي داشته باشد.