چکیده:
فرح پهلوی به عنوان جزئی از چرخه ی فرهنگی دهه ی پایانی حکومت پهلوی، در جهت تثبیت هویت سه گانه سلطنت، با تاسیس زیر مجموعه های متعددی در بنیاد تحت مدیریت خود با اقداماتی: در حوزه سینما، تئاتر، موسیقی با تاکید بر رویکرد پیشروانه (نوآوری بر خلاف هنجارهای جامعه)، در حوزه نشر با انگیزه ی کنترل عناصر چپ و با تشکیل موسساتی اعم از موزه ها، جشنواره ها و مراکز... در تحقق و ترویج پیوست های فرهنگی متاثر از سیاست های پهلوی یعنی: تجدد سطحی و مبتذل، باستان ستایی و شاه ستایی ایفای نقش نمود. بنا بر فرضیه فوق الاشاره، در پژوهش حاضر سعی شد با شیوه ی توصیفی- تحلیلی و گزیده، اولا اقدام به دسته بندی موسسات بر پایه ی اهداف و نوع عملکرد شان و در ثانی در یک اتمسفر بزرگتر، به بررسی نسبت فعالیت های فرح پهلوی و موسسات ذی ربط وی در چگونگی تحقق پیوست های فرهنگی سلطنت، پرداخته شود. آن چه به عنوان یافته این پژوهش می توان متصور بود آن است که: اگرچه فرح و دیگر عوامل فرهنگی سلطنت در تلاش بودند ماهیت حکومت پهلوی را با پیوست های فرهنگی برآمده از همان اصول، جایگزین سه عامل به هم پیوسته ی معنوی آن روز ایران یعنی: اعتقاد به ایدئولوژی اسلام، ملیت برآمده از اسلامیت و ایرانیت و علما به عنوان مقلدان حوزه دیانت؛ نمایند. اما در عمل نتوانستند ما به ازائی جز مدرنیسم مبتذل و تجدد ظلی و مقهور پیشرفت های ابزاری غربی شدن را به ارمغان آورند.
خلاصه ماشینی:
(به تصویر صفحه مراجعه شود) ٢ -١-١-١ فيلم و سريال - به دست گرفتن فضاي اطلاع رساني جامعه با پخش فيلم هايي وليدات غربي در قالب اخبار و مستند - رواج فرهنگ غربگرايي و کم رنگ کردن فرهنگ ملي اسلامي وضعيت فيلم و سريال در عصر پهلوي دوم - دهه ي ٢٠و ٣٠ متاثر از نهضت ملي شدن نفت و کودتاي ٢٨ مرداد با مضمون ميهن پرستي و شاه دوستي با زمينه ملودرام توليدات ايراني - دهه ي ٤٠ متاثر از انقلاب سفيد و ظهور لمپن ها دهه ي ٥٠ ظهور فيلم ها با ماهيت پيشرو يا آوانگارد (موج نو) اقدامات مستقيم بنياد فرح پهلوي فرح به عنوان يکي از سياستگذاران و حاميان اقدامات کانون پرورش فکري اقدامات جشن کاخ جوانان جشنواره راديو تلويزيون کودکان و نوجوانان در عرصه هنر در عرصه فيلم جهاني تهران ملي ايران فيلم جشن هنر در عرصه فيلم شيراز شيراز ٢-١-١-١-١- صنعت سينماي فارسي در دهه ي پنجاه و گرايش موج نو دهه ي پنجاه سينماي ايران را بايد دوره افول تدريجي (هم از حيث مالي و هم از نظر تعداد فيلم هاي ساخته شده ) و کم علاقه گي مردم به فيلم هاي ايراني يا همان «فيلم فارسي » با زمينه ملودرام و نقش پررنگ زنان که سراسر داراي صحنه هاي برهنگي ، ابتذال ، لاقيدي ، مصرف گرايي و رقص و آواز بود دانست (صدر،١٣٨١: ١٥٣- ١١٨؛مجتبي زاده ،:٢٣٠١٣٨٦؛ط البي نژاد،:١٧١٣٧٥؛ کشاني ،:١١٤١٣٨٦).