چکیده:
امروزه تامین و تحقق امنیت عمومی پایدار نیازمند رعایت پیچیدگیها و در نظر گرفتن محاسبات اطلاعاتی، مناسبات و عمق روابط در عرصهی اجتماعی است. شبکههای به هم تنیده در حوزهی اجتماعی مولد ظرفیتها و قابلیتهای زیادی است که ضرورتا میبایست از سوی متولیان و دستاندرکاران سیستم امنیتی کشور مدنظر و مورد تاکید قرارگرفته و به طرق مقتضی در جهت اهداف مطلوب، کنترل و مدیریت شوند. حال با این فرض که امنیت عمومی، برآمده از جامعهای با سرمایهی اجتماعی مثبت و مطلوب است، رویکرد امنیت ناظر بر سرمایهی اجتماعی (شامل اعتماد متقابل، آگاهی عمومی و مشارکت مردمی و...) برای «ایجاد و حفظ نظم عمومی»، «کاهش وقوع جرم» و «حاکمیت قوانین و مقررات» در نظام اسلامی است. در این راستا «سرمایهی اجتماعی» بهعنوان یکی از مفاهیم مهم و کلیدی، به دلیل بهرهمندی از رویکرد نرم افزارانه از محورهای اصلی مطالعات و راهبردهای تامین امنیت نرم در عرصههای کلان، بخشی و خرد است. از همین رو، این مقاله، در تلاش است تا نقش سرمایهی اجتماعی در تامین و تحقق امنیت عمومی را مورد مداقه و بررسی قرار دهد.
Providing and realizing sustainable public security today requires observing
the complexities and considering information calculations, relationships and
depth of relationships in the social arena. Intertwined networks in the social
sphere generate many capacities and capabilities that must be considered and
emphasized by those in charge and those involved in the country's security
system and in appropriate ways for the desired goals, control and management.
To be. Now, assuming that public security comes from a positive and desirable
society with social capital, the security approach to social capital (including
mutual trust, public awareness and public participation, etc.) for «
"Establishing and maintaining public order", "reducing crime" and "rule of
law and regulations" in the Islamic system. In this regard, "social capital" as
one of the important and key concepts, due to the use of software approach is
one of the main axes of studies and strategies to ensure soft security in the
macro, sectoral and micro areas. Therefore, this article tries to examine the
role of social capital in providing and achieving public security.
خلاصه ماشینی:
تبيين مسئله در دکترین امنیتی نظام اسلامی، حضور و مشارکت فعال مردم در تأمین و تحقق شقوق مختلف امنیت از نقش و اهمیت بارزی برخوردار است(که بهطور نمونه میتوان به تشکیلات راهبردی «بسیج مستضعفین» اشاره داشت)؛ سیستمهای امنیتی حکومتی بهطور جد و پیگیر، همواره درصدد بوده و هستند تا از طرق گوناگون نسبت به سالم نگهداشتن و صیانت از این سرمایهی مردمی اهتمام و تدبیر نمایند؛ توفیق نظام امنیتی برخاسته از میان تودههای مردمی در حکومت اسلامی در جلب هدفمند «اعتماد عمومی» و ارتقای مطلوب عنصر «آگاهی» بهعنوان پیششرط «مشارکت اجتماعی» به کاربرد صحیح و منطقی «سرمایهی اجتماعی» وابسته است.
2- امنیت عمومی امنیت عمومی وضعیتی است که در آن مناسبات اجتماعی بین افراد، نهادهای مدنی و بوروکراسی دولتی، از ظهور، توسعه و نهادینه شدن فسادهای مختلف صیانت شده و درنتیجه جامعه شاهد کاهش ضریب ناامنی افراد از ناحیهی عملکرد سایر بازیگران درونی است(افتخاری: 1384: 27-24)؛ همچنین «امنیت عمومی» در حوزهی استحفاظی پلیس قرار دارد که ناظر بر روابط، حقوق و مسئولیتهای اجتماعی افراد جامعه با یکدیگر، با گروهها و سازمانها و نهادهای دولتی و غیردولتی است؛ بهطورکلی امنیت عمومی، دربرگیرندهی موضوعاتی چون «پیشگیری از وقوع جرم»، «نظم عمومی» و «حاکمیت قانون و مقررات» در عرصهی اجتماعی خواهد بود.