چکیده:
هرچند بررسی مفهوم مدلول استعلایی از دل مطالعات فلسفی برمی‌خیزد، اما زبان‌شناسی و ادبیات نیز از ظرفیت‌های این مفهوم بهره برده‌اند. جستار حاضر با بررسی رویکرد زبان‌شناختی والتر بنیامین به موضوع زبان‌شناختی مدلول استعلایی در رمان قصر کافکا می‌پردازد. این رمان به‌دلیل قابلیت بالایی که برای بررسی و یافتن زنجیره‌ای از مدلول‌های استعلایی در مولفه‌های اصلی‌اش داراست، انتخاب شده است. مارتین هایدگر و به‌ویژه پس از او ژاک دریدا تلاش کردند برای نقد سنت تفکر متافیزیک مفهوم مدلول استعلایی را به‌کار ببندند. اما هدف این پژوهش بر آن است تا با روش تحلیل محتوا به این موضوع بپردازد که چگونه بدون به‌کار گرفتن مشخص اصطلاح مدلول استعلایی، چنین رویکردی در اندیشه‌های والتر بنیامین و نظریۀ مشهور او در باب سه سطح از زبان حضور دارد. در سطح سوم زبان که بنیامین از آن با عنوان «عرصۀ یاوه‌گویی» یاد می‌کند، همان سطح تولید معنا و در عین حال ناممکن بودن آن است. این گزارۀ بنیامین که مترادف با نفی حضور مدلول استعلایی در اندیشۀ دریداست، در قصر کافکا کاربرد عملی یافته است. درنهایت مقاله به این نتیجه می‌رسد که رابطۀ صراحت و ابهام در سه مولفه‌های اصلی داستان یعنی شخصیت «ک»، «قصر» و همچنین شغل «مساحت‌گری» ناممکن بودن مدلول استعلایی و سطح سوم زبانی بنیامین را به‌شکل یک روایت داستانی نشان می‌دهد.
While the study of the concept of transcendental signified is at the core of philosophical studies; its strengths are often applied in linguistics and literature. The present paper examines Walter Benjamin's linguistic approach to the subject of transcendental signified in Kafka's The Castle. Because of its high capacity for learning and discovering a sequence of transcendental signified in its key elements, this novel was selected. Martin Heidegger, and especially his successor Jacques Derrida, tried to use the concept of transcendental signified to criticize the tradition of metaphysical thinking. However, the aim of this research is to use content analysis to explore how such a method is present in Walter Benjamin's thoughts and his popular principle of three layers of language, without specifically using the word transcendental signified. The same level of meaning development that is both feasible and unlikely is found at the third level of language, which Benjamin refers to as the "arena of nonsense." In Kafka's The Castle, Benjamin's argument, which is associated with Derrida's rejection of the existence of transcendental signified, has been put to practical use. Finally, the paper concludes that the relationship between explicitness and ambiguity in the three key elements of a story, namely the character "K," " Castle," and also the job of “Surveyor," reveal the impossibility of transcendental signified, and represent the third level of Benjamin’s language.
(
, 
, 
)
