چکیده:
در آغاز باید ذکر کرد که ادیان الهی، به ویژه اسلام به مثابه بهارِ معنوی هستند و همچنان که، بهار طبیعی در عالم امکان همهی استعدادات نهانی را آشکار میکند و تمام اسرار و رموز مودعه در دل خاک را نمایان میسازند، ادیان الهی هم، در حقیقت چنین رسالتی دارند، بنابراین درگام نخست، باید روشن شود که سیستمِ تعمیقِ دینداری، اخلاق، معنویت و فرهنگِ دینی جهانی انسانی و بالاتر از همه، فرهنگِ اسلامی از نظر فردی، اجتماعی، برای عالم انسانی چه میخواهد؟ این مقاله بر اساسِ متودولوژی (ریکب) از بین سایتهای معتبر دینی، تهیه گردیده است؛ نیز، این مقاله، کمال عالم وجود را جهت برقراری الگوی پیشرفت تمدن و فرهنگ حقیقی دینی و اسلامی، مورد تجزیه و تحلیل قرار میدهد. و تأکید میکند که «خداوند» برای عالم انسانی چه میخواهد؟ یافتهها آن است که کلِ وجود، به کمال خود، فائز شود، یعنیدرحین ظهور بهارِ معنوی، کل اشیاء در عالم، حاملِ فیوضات و استعدادات لاتحصی شده و خواهند شد، سر ظهور مظاهر الهی (پیامبران) چنانچه خود به الحانگوناگون بیان کردهاند، این است که اگر ذره استعدادی در دل سنگینی در خلف ابحر بسته، نهفته باشد آن را نمودار و شکفته مینمایند. نتیجهگیری این مقاله، تبیین میکند که خداوند برای ظهور «جواهر معانی» از معادن انسانی در هر عصری رسولی فرستاده است، تا او را ضمن آشنا ساختن به حقیقت وجودی خود، راههای پیمودن در این مسیر را هم، هموار سازد، جهت طی طریق و تعمیق پیام الهی در انسان در فرهنگ اسلامی، نیازمند نهادینهسازی و به عبارتی؛ به عادت درآوردن موضوعات در جامعه خواهد بود.