خلاصه ماشینی:
محل کار این گروه سالن بزرگی بود که معمولا برای انبار کردن بشکههای شراب به کار میرفت هیچ خط تمایزی بین صحنه و محل تماشاگران نبود، هنگامی که گروه تحت سرپرستی میشل سن دنی22 به پاریس بازگشت، آپیا که کارهای این گروه را با علاقه دنبال میکرد نوشت: «کار کردن در چنین فضای صحنهای، به مواد مورد احتیاج، شکلی انعطافپذیر میدهد.
»27 بدینسان تجربیات متفاوت و نیز مدرنی از نوع صحنهپردازی و فضاسازی را آغاز کرد که جالبترین این فضاها، فضای سیرک برای تئاتر بود.
رونکنی به جای اجرای قطعات مختلف در بخشهای معین، به طور همزمان، حوادث گوناگون را در گوشههای مختلف تئاتر به پیش میبرد و معتقد است که این شیوه همان تأثیر بینظم و خیالآفرین شعر اصلی را در هنگام خواندن بر بیننده خواهد داشت «او در این نمایش حدود پنجاه واگن چرخدار را در فضای بازی که ضمنا از تماشاگران انباشته شده است به کار میگیرد و این تماشاگر است که انتخاب میکند کدام بخش را تماشا کند.
گروتفسکی معتقد بود که: «تماشاگر هم از عناصر اصلی و عمده یک نمایش است و باید در جایی قرار داده شود تا بتواند بدون خودآگاهی نقش خود را ایفا کند.
بنابراین در هر نمایشی خود گروتفسکی بود که پاسخ روانی تماشاگرانش را بر میگزید و بر این مبنا فضایی را طراحی میکرد تا فاصله روانی مناسبی میان تماشاگر و بازیگر بیافریند.
»49 همان طوری که در اجرای نمایشنامه «همیشه شاهزاده» دور تا دور صحنه با دیوارهای کوتاهی محدود شده بود و تماشاگران از بالای این دیوارها نمایش را نظاره میکردند.