چکیده:
ایرانیتباران بخشی مهم از جمعیت بحرین را تشکیل میدهند. آنان بهدلیل حضور دیرپای تاریخی خود در این سرزمین، برخورداری از جمعیت زیاد و نیز توانمندی اقتصادی، نقش بهسزایی در عرصههای گوناگون سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه بحرین داشتهاند. پژوهش حاضر بر آن است با استفاده از منابع کتابخانهای و اینترنتیِ در دسترس و با روش توصیفی- تحلیلی، ضمن واکاوی دلایل مهاجرت ایرانیان به آن سرزمین، نقش این مهاجران و اعقاب آنان را در دگرگونیهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بحرین بررسی کند. یافتههای پژوهش حاکی از آن هستند که مهاجران ایرانیتبار یا عجمیها و اعقاب آنان در سالیان طولانی حضور خود در بحرین، پیش و پس از استقلال این کشور با تأسیس احزاب و تشکلهای سیاسی- اجتماعی، تأسیس مدارس نوین، بنای مساجد، حسینیهها یا ماتمها و مراکز انتشار کتاب سعی کردهاند ضمن حفظ پیوندهای تاریخی و زبانی خود با ایران، در دگرگونیهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و مذهبی بحرین سهیم باشند.
Abstract Iranian Origins are a major part of the Bahraini population. On one side, due to their old and historical presence in this land, and on the other side due to their large population as well as their economic capabilities,They have had a worthy role in various political, social, and cultural areas of the Bahraini society. The present research, using the descriptive – analytical method and by relying on library and archive sources, explores the immigration reasons of Iranians to this land and probes their role and their ancestors’ role in the political, social and cultural changes of Bahrain. The results of the research are indicative that these originally Iranian immigrants (Ajams) and their ancestors , during long years of presence in Bahrain (Prior and after independence) established political-social parties and establishments, new schools, mosques, Hosseiniyehs (Matams), book publication centers, trying to keep their historical and lingual connections with Iran and have a share in Bahrain’s political, social, cultural and religious changes.
خلاصه ماشینی:
آنان به دليل حضور ديرپاي تاريخي خود در اين سرزمين ، برخورداري از جمعيت زياد و نيز توانمندي اقتصادي، نقـش بـه سـزايي در عرصه هاي گوناگون سياسي، اجتماعي و فرهنگي جامعه بحرين داشته اند.
يافته هاي پژوهش حاکي از آن هستند کـه مهـاجران ايرانيتبار يا عجميها و اعقاب آنان در ساليان طـولاني حضـور خـود در بحـرين ، پـيش و پـس از استقلال اين کشور با تأسيس احزاب و تشکل هاي سياسي- اجتماعي، تأسيس مـدارس نـوين ، بنـاي مساجد، حسينيه ها يا ماتم ها و مراکز انتشار کتاب سعي کرده اند ضـمن حفـظ پيونـدهاي تـاريخي و زباني خود با ايران ، در دگرگونيهاي سياسي، اجتماعي، فرهنگي و مذهبي بحرين سهيم باشند.
پژوهش حاضر با استفاده از اندک شواهد و مدارک موجود تلاش کرده است کـه عـلاوه بر بررسي علل مهاجرت ايرانيان به بحرين در دو سده اخير، نقش ايرانيتباران را در تحـولات سياسي و فرهنگي اين کشور، قبل و بعد از استقلال آن از ايران بررسي کند؛ اميد اسـت ايـن مقاله آغازي بر پژوهش هاي جامع تر در اين زمينه باشد.
در اواخر سده نوزدهم و اوايل سده بيستم ميلادي وضـعيت مناسـب تـر اقتصـادي بحـرين نسبت به ساير شيخ نشين هاي خليج فارس و پيوندهاي تجاري وسـيع تـر آن بـا بنـدرهاي جنـوب ايران سبب شد تا بسياري از اهالي شهرهاي جنـوب ايـران ماننـد شـيراز، بيـرم ، جهـرم ، گـراش ، اشکنان ، کازرون ، بوشهر، ميناب ، گله دار، لنگه ، بردستان ، مهر، لار، لامـرد، بهبهـان ، دوان ، دشـت و اسير براي کار و زندگي بهتر به بحرين مهاجرت کنند (البحراني، ٢٠١٠: ٨-٧).