چکیده:
انوری خاتم شاعران قرن ششم هجری است او را در فن قصیده سرایی یکی از سه پیامبر شعر لقب میدهند. ماهیت شعر انوری همواره مرکب از عناصر ضروری شعر و شاعری اعم از اندیشه و احساس و تخیّل و آهنگ است. اشعار انوری با حوادث سیاسی و اجتماعی روحی و اخلاقی روزگار او به گونهای منطبق است که میتوان ردپای جریانهای اجتماعی تاریخ را در شعر او به صورت ملموس مشاهده کرد. از جمله افتخارات انوری تلفیق علوم یونانی در شعر میباشد. زبان شعری انوری به دو گونه متمایز، یکی رسمی و تشریفاتی در قصیده و دیگری زبان طبیعی محاوره در قطعه و غزل میباشد. او از محدود شاعرانی است که با به کارگیری این دو فن ساختاری در اشعار خود صاحب سبک خاصی گردید.
خلاصه ماشینی:
اگر بخواهیم در مورد نگرش این گونه افراد از زن و حقوق او، دیدگاهی بیاوریم میتوان گفت که زن در ادبیات ایران نقش واقعی خود را ایفا نمیکند یا به گونهای که آرمانی بدان نگریسته میشود و یا به صورت زنی حقیر و ناقص، همان گونه که در طول تاریخ ادبیات، زن آن گونه باید وجود خارجی ندارد و در حاشیه قرار گرفته و سرگرم به کارهای پیش و پا افتاده از قبیل مکر و فریبندگی و جلب توجه میباشد و هر جا سخن از بزرگی و دانش و شکوه باشد بی شک، صحبت از مرد و آیین مردانگی است البته آنچه مبرهن است و بر این گفته میتواند صحه گذارد این است که نویسندگان این گونه اشعار یا وقایع تاریخی مردان بودهاند.
بی گمان با توجه به این توصیهی انوری برای افرادی که صرفاً جهت سودجویی میخواهند در این عرصه قدم گذارند میتوان فهمید که یکی از دلایلی که انوری خود را در مذمت از شاعری بر حق میدانسته به سختی بدست آوردن چیزی از جانب ممدوح بوده است چنان که در این باره میگوید: {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} (انوری، 1376: 704).
با توجه به بحث مذمت از شعر و شاعری در دیوان این شاعر آنچه در این میان جلب توجه میکند و وجود رگههایی از تناقض را در شعر انوری به وضوح بیان میدارد نقد شعر و شاعری میباشد تا آنجا که یکی از نگرانیهای وی این بوده که با وجود داشتن ذهن و زبانی فصیح او را تنها یک شاعر بدانند که صرف دریافت صله اشعاری را در قالب تملق به تحریر درآورده و در این مورد در قطعه شعری بیان کرده که: {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} (همان: 612).