چکیده:
ارمنستان و آذربایجان و اوکراین در خارج نزدیک روسیه قرار دارند. تحولات خارج نزدیک برای روسیه پس از فروپاشی شوروی بسیار بااهمیت است. از همین رو وقوع بحران قره‌باغ در سپتامبر 2020 که منجر به درگیری 44 روزه ارمنستان و آذربایجان شد و همچنین تلاش اوکراین در نزدیک شدن به غرب موجب واکنش روسیه شد. مقاله حاضر به روش توصیفی-تحلیلی به دنبال پاسخ به این پرسش است که سیاست خارجی روسیه در قبال قره‌باغ و اوکراین چگونه بوده است؟ یافته‌ها در چارچوب منطقه‌گرایی مکتب کپنهاگ بیانگر این مطلب است که روسیه نسبت به تحولات منطقه پیرامون خود تلاش داشته است تا به دنبال نزدیک شدن دولت غرب‌گرای ارمنستان به عدم‌مداخله در جنگ قره‌باغ و حمایت از این کشور در قبال آذربایجان دست زند، درحالی‌که به سبب نزدیک شدن دولت اوکراین به غرب و تلاش برای پیوستن به ناتو به اقدام تهاجمی دست‌زده است. بااین‌حال به نظر می‌رسد سیاست روسیه نسبت به ارمنستان در مقایسه با اوکراین به سبب عدم تحریم روسیه، حمایت افکار عمومی از میانجیگری روسیه و استقرار نیروهای حافظ صلح دستاوردهای موفقیت‌آمیزتری نسبت به محکومیت حمله به اوکراین، اعمال تحریم علیه روسیه و عدم‌حمایت در سازمان ملل داشته است.
Armenia, Azerbaijan and Ukraine are located near Russia. Recent external developments are very important for Russia after the collapse of the Soviet Union. Thus, the Nagorno-Karabakh crisis in September 2020, which led to a 44-day conflict between Armenia and Azerbaijan, as well as Ukraine's efforts to move closer to the West, provoked a Russian reaction. The present article descriptively-analytically seeks to answer the question of what has been Russia's foreign policy towards Nagorno-Karabakh and Ukraine? The findings in the context of the Copenhagen School's regionalism indicate that Russia has sought to refrain from interfering in the Nagorno-Karabakh war and supporting the country towards Azerbaijan in the wake of the proximity of the pro-Western Armenian government. The Ukrainian government has launched an offensive against the West and is trying to join NATO. However, Russia's policy toward Armenia over Ukraine over non-sanctions against Russia, public support for Russian mediation, and the deployment of peacekeeping forces appears to have been more successful than condemning the invasion of Ukraine, imposing sanctions on Russia, and lack of UN support. .
(
, 
, 
)
