چکیده:
پژوهش حاضر با هدف تعیین برازش مدل رابطه شیوههای فرزند پروری با سبک دلبستگی کودکان انجام گردید. روش پژوهش با توجه به ماهیت موضوعء مطالعه توصیفی-همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود جامعه آماری در این پژوهش شامل کودکان ۶ و ۷ ساله تهرانی است. نمونه ای متشکل از ۳۸۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. این انتخاب با مراجعه به پایگاه های سنجش آموزش و پرورش در مدارس تهران» از میان دانش آموزان مراجعه کننده جهت سنجش ورود به پایه اول دبستان انجام پذیرفت. پرسشنامه های شیوه های فرزند پروری و سبک های دلبستگی, توسط والدین پاسخ داده شد. برای تحلیل داده های بدست آمده از ابزار پژوهش» از روش های آمار توصیفی و تحلیل مسیرء استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS-26 و AMOS-24 انجام شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که مدل ارائه شده از برازش مطلوبی برخوردار است و بین شیوه های فرزندپروری و سبکهای دلبستگی کودکان. روابط معناداری وجود دارد.