چکیده:
فناوری جزء اجتناب ناپذیر زندگی انسانها به شمار میآید. یکی از فناوریها، هوش مصنوعی و ربات است که در زندگی انسانها کارایی بسیاری دارد. تمایل سازمانها به استفاده از هوش مصنوعی در مدیریت منابع انسانی با توجه به مزایای آن و برای بقا در فضای رقابتی عصر دیجیتال، اهمیت شناسایی الزامات و شرایط بهره گیری از هوش مصنوعی را دوچندان کرده است. هشدارهای بسیاری مبنی بر پتانسیل هوش مصنوعی در بر هم زدن ساختار نیروی انسانی به ویژه در مشاغلی که به راحتی قابل خودکارسازی هستند، مطرح شده است. در واقع، باور عمومی بر این است که هوش مصنوعی به زودی قادر خواهد بود وظایف اداری را که بخش اعظم زمان مدیران را به خود اختصاص میدهد، بهتر، سریع تر و با هزینه کمتر انجام دهد. هوش مصنوعی نقش مهمی در بهره وری بیشتر نیروی انسانی در فرایندهای جستجو، استخدام و حفظ کارکنان دارد، اما باید این فناوری را با در نظر گرفتن حریم خصوصی و همچنین اعمال سیاست های عمومی به کار گرفت. حضور هوش مصنوعی فقط به معنی تغییر تمرکز مسئولیت های مدیران بر وظایفی است که فقط انسانها قادر به انجام آن هستند. ظهور هوش مصنوعی صرفا با هدف گسترش اتوماسیون اداری و نه برای جایگزین شدن با نیروی انسانی میباشد. تحقیقات مجمع جهانی اقتصاد نشان داد با وجود هوش مصنوعی و ربات های هوشمند ٥٠ درصد از برخی مشاغل طی سال های آینده از بین خواهد رفت در حالی که ممکن است مابقی مشاغل تحت تاثیر آن قرار نگیرند. با وجود نگرانیهای مربوط به حذف مشاغل در صورت رشد فناوریهای هوش مصنوعی و رباتها باید اذعان نمود که افراد در زمان انقلاب صنعتی و یا حتی گسترش اینترنت نیز نگرانیهای مشابه داشتند. این در حالی است که اینترنت با گذر زمان باعث ایجاد شغل و رشد درآمد کشورها شد. اکنون ٦٣ درصد از تمامی مدیر عامل های برتر دنیا بر این باورند که تاثیر فناوری هوش مصنوعی بسیار بیشتر از اینترنت خواهد بود و دنیا استفاده مفیدی از وجود رباتها خواهد داشت.