چکیده:
رفتاردرمانی دیالکتیکی یکی از مهمترین رویکردهای درمانی است که بیثباتی عاطفی و تکانشگری را هدف قرار داده و بهبودی زیادی را باعث شده است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش گروهی رفتاردرمانی دیالکتیک بر تعارضات زناشویی زنان شاغل شهر اصفهان، بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان شاغل شهر اصفهان در سال 1402 بود. نمونه این پژوهش شامل 40 نفر از زنان شاغل اصفهان بود که به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش (هر گروه 20 نفر) گمارده شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامهی تعارضات زناشویی ثنایی ذاکر و براتی ( 1387 ) استفاده شد. برای آزمودنیهای گروه آزمایش، 10 جلسه 2 ساعته و با استفاده از پروتکل درمانی فروزتی و همکاران ( 2007 ) برگزار شد. تجزیهوتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و با نرم افزار Spss نسخه 24 انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش گروهی رفتاردرمانی دیالکتیک بر تعارضات زناشویی )کاهش همکاری، واکنشهای هیجانی، جلب حمایت فرزند، رابطه فردی و رابطه خانوادگی( زنان شاغل شهر اصفهان اثربخش است (0/05> p) . با توجه به نتایج به دست آمده میتوان بیان کرد که آموزش گروهی رفتاردرمانی دیالکتیک موجب کاهش تعارضات زناشویی زنان شاغل شهر اصفهان شده است. بنابراین میتوان از این آموزش در راستای بهبود وضعیت روانشناختی زنان شاغل شهر اصفهان، استفاده کرد.