خلاصه ماشینی:
مدیریت مشارکتی برای اولین بار در سال 1366 به وسیله برخی از متخصصین تحت پوشش مرکز خدمات خودکفائی ایران،به عنوان یکی از راههای موثر جهت افزایش بهرهوری در جامعه ایران شناخته شد.
3-ضعف فعالیتهای تحقیقاتی-در سازمانهای موجود استفاده از روشهای تحقیقاتی به عنوان یکی از مهمترین ابزار اجرایی قبل از اقدام به هر فعالیت سازمانی هنوز جای خود را باز نکرده است،و درحقیقت حرکت اجرایی مدیریت مشارکتی بیشتر به معرفی،آموزش و جمعآوری اطلاعات معطوف شده و از ایجاد بسترهای مناسب برای پذیرش این نگرش متمرکز، پرهیز و درواقع به انجام تحقیق قبل از اجرا و در عین اجرا عنایت کافی نشده است.
لازم است به این نکته اشاره کرد که مدیریت مشارکتی اگر نتواند بین مجریان خود یک نظرگاه متحد و منسجم ایجاد کند با مشکلات زیادی مواجه خواهد شد.
مدیریت مشارکتی باید با فرهنگ هر اجتماع سازگاری داشته باشد که لا اقل احساس میشود برای دستیابی به یک انسجام اولیه وجود متخصصان آزموده لازم به نظر میرسد.