خلاصه ماشینی:
"دایر معتقد است که در گذشته یا آینده زندگی کردن و ذهن را گرفتار آن ساختن،باعث میشود به لحظه اکنون توجه نکنیم.
دایر با بررسی و مشاوره با بیماران به این نتیجه رسید که احساس گناه میتواند ناشی از افکار باقیمانده از دوران کودکی باشد که طرز تربیت پدر و مادر و دیگران در این خصوص مؤثر هستند.
با آنکه برنامهریزی برای انتخابهای مربوط به آینده کار سادهای نیست،اما امنیت خاطر ایجاد میکند درحالیکه نگرانی صرف،مانند این است که شخص بدون داشتن فرمان،گاز یا کلاج،روی صندلی راننده نشسته است.
دایر در نهایت معتقد است که باید از حوادث گذشته درس گرفت و برای آینده برنامهریزی نمود.
باید از گذشته پند گرفت و در زندگی به راه خود ادامه داد و فراموش نکرده که هنوز دو احساس گناه و نگرانی بیشترین علت مراجعه بیماران به درمانگاههای روان درمانی به شمار میآیند."