!آئینه عبرت - مجله کاوه (مونیخ آلمان) ادب و هنر

"عروس گل چهره‌گشا میشود چمن از او بزم صفا میشود تازه نفس سبزه بپا می‌جهد باز پی نشو و نما میشود میشکفد خاطر ما از خوشی‌ همچو یکی غنچه که وا میشود قطرهء باران که بگل جان دهد بهر چمن آب بقا میشود لالهء نوخاسته سر می‌کشد سبزهء نورسته بپا میشود مرغ چمن زمزمه سر میدهد زمزمه‌اش هوش‌ربا میشود رفته دی و آمده اردیبهشت‌ باغ چها بود و چها میشود باع که ناکام و تهیدست بود بار دگر کامروا میشود رفته و آینده باغ و چمن‌ آینهء عبرت ما میشود درد تو یکروز ندارد دوا لیک دگر روز دوا میشود و گردن آدم شروع کرد به خونریزی. آنهایی که از روی بی‌صبری و به جهت آرزویی که داشتند و می‌خواستند هرطور شده کاری بکنند بالا آمده بودند همان کاری را کردند که توییها کردند. و حالا که خیابان پر از مردم وحشت‌زده شده بود و همینطور اطاق،واقعه‌ جدیدی رخ داد."