خلاصه ماشینی:
"او این کتاب را که در سال 1314 به کوشش مجتبی مینوی چاپ شده بود،ضمن تجزیه و تحلیل از جنبههای مختلف،از جمله شخصیت شاعر،متن اصلی ویس و رامین،عقاید اسلامی در کتاب،مواد فرهنگ توده و اصطلاحات و امثال به کار رفته،نجوم و سعد و نحس ستارگان،پرستش اجرام سماوی و امثال آن بررسی کرد و ابیات فراوانی را بهعنوان شاهد به آن افزود: مرا قبله بود آن روی گلگون چنان چون دیگران را مهر گردون که اشاره به ستایش ماه است یا: مرا گر مه بشد ماندست خورشید همه کس را به خورشید است امید و یا: ستاره،رهنمای کام او باد زمانه،نیکخواه نام او باد و نیز اشارات فخرالدین اسعد گرگانی به هفت طبقه آسمان،مرد بودن ماه و زن بودن خورشید، خسوف و کسوف و این باور که عوام معتقدند خورشید یا ماه را اژدها با دندان م گزد،زمین روی شاخ گاو است،هفت اندام،طب قدیم و مزاجهای چهارگانه،شیر پاک خورده و ناپاک خورده،بستن مرد،طلسم و اصطلاحات و نحوهء کاربرد آن،پیشگوئی سال و ماه از نظر وضع هوا،قرعهکشی، فالگیری،نظر زدن،نظر خوردن،خانه بدشگون،چشم شیطان کور،گوش شیطان کر،قضا و قدر، سوگند،نفرین و دعا،سنگ صبور،شکنجههای زمان و نحوهء تأدیب مجرمین و گناهکاران."