خلاصه ماشینی:
"شهید آیت الله اشرفی،پس از ورود به حوزه علمیه قم،مورد توجه خاص فضلا و علما-به خصوص آیات و مراجع ثلاث-قرار می‌گیرند و باتوجه به موقعیت استثنایی آن زمان و شدت فشار روحی از طرف رژیم رضاخان پهلوی به طلاب و حوزه‌های علمیه و روحانیون،ایشان تمام این مشکلات را متحمل می‌شوند و با استقامت بی‌نظیر خود به تحصیل ادامه می‌دهند و حتی در امتحانات اجباری که از سوی رژیم پهلوی تنظیم شده بود شرکت می‌کنند و موفق می‌شوند جواز پوشیدن عمامه و لباس را دریافت کنند.
مرحوم آیت الله خوانساری،در آن زمان، در مدرسه فیضیه اقامه نماز جماعت می‌کرد و در غیاب ایشان حضرت امام خمینی که در آن زمان از فضلای معروف بودند و زهد و تقوای ایشان مورد قبول همه محصلین و طلاب حوزه بود،به نیابت از ایشان به امامت جماعت می‌ایستادند.
هر وقت شهید اشرفی به اصفهان می‌رفت و بازمی‌گشت،مرحوم آیت الله بروجردی به دیدار شاگرد خود به حجره او در مدرسه فیضیه می‌آمد؛ هم‌چنین سایر مراجع تقلید؛به خصوص مرحوم آیت الله خوانساری.
شهید محراب،پس از مدتی فوق العاده مورد توجه مرحوم آیت الله بروجردی قرار می‌گیرد،به طوری که اگر ملاقات ایشان به تأخیر می‌افتاد،گله می‌فرمود و اگر نام ایشان و آقای جبل عاملی که از مدرسین معروف قم و هم‌درس ایشان بود،در محضر آیت الله بروجردی برده می‌شد،مرحوم بروجردی می‌فرمود:«مگر ایشان در قم هستند؟»و این حکایت از این داشت که آیت الله بروجردی برحسب علاقه زیاد،مایل بود بیش‌تر این دو نفر را ملاقات کند."
(
, 
, 
)
