چکیده:
نقالی عاملی مهم،در دفاع از حیثیت ملی و حفظ ملیت هنری است که طی آن نقال با بیان شعر روایت داستانی میکوشد با نصایح و اندرزها پیرامون زندگی و گرایش بیشتر جامعه به سمت معنویت،خواستهای حقیقتگرا را با رنگوبوی محلی توأم با روح حماسی بیان کند.در گسترهی فرهنگ ملی،مدیحهسرایی و نقالی،بهعنوان بخشی از خرده فرهنگهای ملی،از برجستگیها و جاذبههای خاصی برخوردار است. چراکه هر قوم آروزها و احساسات خود را در قالب آن نسبت به شرایط مختلف تاریخی،فرهنگی،اجتماعی و حوادثی که به سرنوشت جمعی او یا دیگران که با آنها احساسات یکسان دارند،بازگو کند.
مدیحهسرایی و نقالی هنر است و هنر زیباست و زیبایی آرامبخش، روح و درواقع آدرس خانه خدا است.در قرآن میفرماید:
هو الاول و الاخر و الظاهر و الباطن
(چیزی که هم اول و هم انتهاست و هم آشکار است و هم پنهان و در کل همهچیز است زیبایی مطلق است و آن خداست)
خلاصه ماشینی:
علیرضا امیدی* بررسی ظرفیتهای مدیحهسرایی و نقالی در جامعهی امروز ایران چکیده: نقالی عاملی مهم،در دفاع از حیثیت ملی و حفظ ملیت هنری است که طی آن نقال با بیان شعر روایت داستانی میکوشد با نصایح و اندرزها پیرامون زندگی و گرایش بیشتر جامعه به سمت معنویت،خواستهای حقیقتگرا را با رنگوبوی محلی توأم با روح حماسی بیان کند.
تعزیه در لغت به معنی سوگواری و عزاداری و برپا داشتن عزیزان درگذشته است اما در اصطلاح به نوعی نمایش مذهبی با آداب و رسوم و سنتهایی خاص اطلاق م شود و برخلاف معنی لغوی آن غمانگیز بودن شرط حتمی آن نیست و ممکن است گاهی خندهآور و شادیبخش نیز باشد.
ح-شناخت تطبیقی:بررسی نمایش مصیبت در فرهنگ ملل و التفات به جنبههای مقایسهای و تطابق صحنهها،فی المثل برای نمایاندن ظرافت هنری آیا میشود مجلس ذبح اسماعیل را در عهد عتیق و در تعزیه ابراهیم و اسمعیل-بلاتشبیه-با صحنه پیشنهاد قربانی شدن «این ژنی»در قلمرو و اسطورههای یونانی،عفاف و پاکدامنی سیاوش را با معصومیت یوسف و همچنین گذر سیاوش از آتش آزمون کیکاوسی را با عبور حضرت ابراهیم خلیل اللّه از آتش نمرودی مقایسه کرد؟ (به تصویر صفحه مراجعه شود) ویژگیهای نقالان: -داشتن وجه و اعتماد در بین مردم کوچه و بازار -دارا بودن حس تشخیص و درک و قدرت تجسم و صاحب قریحه و ذوق.
باستانشناسی و هنر اشکانی یعقوب محمدیفر انتشارات سمت،1387 (به تصویر صفحه مراجعه شود) «تاچند دهه اخیر،دوران اشکانی از دیدگاه بسیاری از محققان،باستانشناسان و مورخان دوران تاریک تاریخ ایران بود و از دیدگاهی کاملا یونانیمآبانه به موضوع مطالعات این دوران نگریسته میشد.