چکیده:
زمینه و هدف:تریاژ و ارزیابی اولیه بیماران،به عنوان ریشه بسیاری از مسایل مدیریت ریسک(خطر)در بخش اورژانس مطرح شده است. هدف این پژوهش شناسایی و ارزیابی خطاهای فرآیند تریاژ در بخش اورژانس بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص)و ارایه اقدامات پیشنهادی به منظور بهبود این فرآیند است.
روش بررسی:در این پژوهش توصیفی،خطاها به روش کیفی-کمی«تحلیل حالات و اثرات خطا»یا FMEA شناسایی و تحلیل شدند. FMEA ،روشی تیممحور،سیستماتیک و آیندهنگر است که برای پیشگیری از مشکلات مربوط به فرآیندهای تولیدی یا خدماتی قبل از وقوع خطا و اشتباه بکار میرود.گردآوری دادهها به صورت مصاحبه گروهی با تشکیل جلسات هفتگی تیم FMEA بود که نتایج آن در کاربرگ نهایی FMEA ثبت گردید.
یافتهها:به کمک متدولوژی 29، FMEA حالت خطا در 11 فعالیت فهرست شده تریاژ شناسایی و ثبت گردید.با قابلیت اطمینان 85%(یعنی کاهش ریسک خطاهایی با عدد اولویت ریسک بالاتر از 150 به کمتر از 150)،به ترتیب چهار خطای«ورود با تأخیر بیمار/همراه بیمار به اتاق تریاژ»با عدد اولویت ریسک 252،«بررسی بسیار کوتاهمدت جهت اولویتبندی اولیه بیمار»و«ثبت نادرست میزان اکسیژن خون بیمار»هر دو با عدد 245 و«تأخیر در گرفتن نوار قلب بیمار»با عدد 160،به عنوان خطاهایی با ریسک بالا در فرآیند مورد مطالعه شناسایی شدند.برای کم کردن عدد ریسک خطای«ورود با تأخیر بیمار/همراه بیمار به اتاق تریاژ»،اقداماتی در جهت کاهش احتمال وقوع یکی از علل آن صورت گرفت که موجب کاهش عدد ریسک آن از 252 به 112 گردید.
نتیجهگیری:یافتهها حاکی از آن بود که متدولوژی FMEA برای شناسایی و اولویتبندی نقاط قابل بهبود فرآیند تریاژ جاری در بخش پرمشغله و پیچیدهای نظیر بخش اورژانس(بدون در نظر گرفتن قابلیت دسترسی به دادههای کمی)،و نیز پیشبینی اقدامهای مؤثری برای کاهش ریسک، از کارایی و اثربخشی بالایی برخوردار است.
خلاصه ماشینی:
"همچنین با توجه به طبقهبندی بخش اورژانس جزء مناطق با ریسک بالا در بیمارستان به دلیل وجود شرایط بحرانی در اکثر بیماران اعزام شده به این بخش(6)،وجود محدودیتهای ارتباطاتی بین بیماران و ارایهکنندگان خدمات فوری درمانی در بخش اورژانس، دسترسی کم به پیشینه پزشکی بیمار و در نتیجه حساسیت فرآیند ارزیابی بیمار به عنوان منشاء بسیاری از مسایل مدیریت ریسک در این بخش(7)،فرآیند تریاژ به عنوان فرآیند با ریسک بالا در بخش اورژانس بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص)،برای شناسایی و تحلیل خطاها و بررسی نقاط قوت و قابل بهبود آن انتخاب گردید.
قابلیت کشف هر حالت خطا نیز با توجه به دستورالعملها یا روشهای کنترلی موجود در بخش اورژانس مورد مطالعه برای پیشگیری از بروز خطاها یا اثرات آن بر بیمار که در ستون<<روشهای کنترلی>>کاربرگ نهایی ذکر شده بود،طبق جدول 3 توسط تکتک افراد تیم به صورت جداگانه امتیازدهی شد و میانگین گرد شده این امتیازات در ستون D کاربرگ نهایی وارد گردید.
در این پژوهش نیز،شناسایی 29 حالت بالقوه خطا در طول تنها 11 فعالیت تریاژ،شناسایی اثرات،علل و کنترلهای رایج برای هریک از خطاها،رتبهدهی خطاها طبق جداول تنظیم شده مختص شرایط بخش اورژانس مورد مطالعه،اولویتبندی خطاها و تعیین خطاهایی با ریسک بالا،ارایه پیشنهادات کاربردی و همچنین قابلیت ارزیابی میزان موفقیت اقدامات پیشنهادی اجرا شده جهت بهبود فرآیند مورد نظر،همگی حاکی از قابلیت بالای این روش در شناسایی،ارزیابی و کنترل یا پیشگیری از خطاها بدون در نظر گرفتن قابلیت دسترسی به دادههای کمی موجود است."