چکیده:
مفهوم تعهد نزد نویسندگان فرانسوی ریشه در تحولات سیاسی و اجتماعی قرن نوزدهم فرانسه دارد.مانند بسیاری از شاعران و نویسندگان نسل رمانتیک،ویکتور هوگو نیز نویسنده ای متعهد بود،اما این تعهد به شیوهای خاص در آثارش متبلور شده است؛زیرا که هوگو به عنوان یک نویسنده در کنار خلق آثار ادبی،خود شخصا"به معنای واقعی درگیر مسائل سیاسی و اجتماعی جامعهء خویش بود.هوگو دارای القابی چون"پر دو فرانس"(پدر فرانسه) بوده و علاوه بر آن از سالهای 5481 تا 5881 یعنی تا آخرین روزهای عمر خویش نماینده ای فعال در مجلس ملی و مجلس سنای فرانسه بود.در تریبون همین مجامع مختلف بود که هوگو سخنرانیهای سیاسی میکرد و در نقش خطیب و سخنرانی پرشور به عنوان متفکری مبارز جلوه مینمود.هدف این مقاله آن است که حالتهای نمایشی ویکتور هوگو را از ورای سخنرانیهای سیاسیاش مورد بررسی قرار دهیم.به عبارت دیگر میخواهیم بدانیم که آیا ارتباط و یا تشابهی میان سخنرانیهای سیاسی هوگو با سخنان و کلام قهرمانان داستانی و نمایشی او وجود دارد؟در این مقاله سعی میکنیم نشان دهیم که هوگو در بیان و ارائهی خطابههای سیاسی خود تا چه حد از قهرمانان داستانها و نمایشهای خویش الهام میگرفته است و اینکه این نحوه از سخنرانیهای سیاسی-نمایشی چه تاثیری بر مخاطبانش داشته است.
خلاصه ماشینی:
"هوگو سخنرانیهای سیاسی میکرد و در نقش خطیب و سخنرانی پرشور به عنوان متفکری
هدف این مقاله آن است که حالتهای نمایشی ویکتور هوگو را از ورای
و نمایشی او وجود دارد؟در این مقاله سعی میکنیم نشان دهیم که هوگو در بیان و ارائهی
است و اینکه این نحوه از سخنرانیهای سیاسی-نمایشی چه تاثیری بر مخاطبانش داشته
یعنی نه تنها میتوان آنها را در آثار هوگو خواند بلکه در سخنرانیهای زندهی سیاسی او نیز
در واقع میتوان گفت که اصالت فعالیتهای سیاسی هوگو در همین نکته نهفته است:
هوگو نویسندهای است که خود شخصا"دارای مقام و جایگاه در درون قدرت سیاسی و
فرانسه نوع تفکر دیگری را نشان میداد زیرا که در این قرن،سیاست تدریجا"جنبهی خصوصی به خود میگرفت و به عنوان رشتهای کاملا"فنی و تخصصی و به مثابه یکی از شاخههای
در میان همهی این شاعران و نویسندگان قرن نوزدهم فرانسه تنها کسی که بیشتر از همه
برای هوگو تجسم زندهء اندیشمند حاضر در متن جامعه همان سخنران و ناطق است.
از نویسندگان رمانتیک قرن نوزدهم به اندازهی هوگو اینچنین بر نقش سیاسی شاعر یا
نقد چاپ سال 5891 از این کتاب هوگو میگوید:«یک شاعر یا همان پیامرسان ممکن است
بنابراین،دغدغه هوگو به این خاطر بود که تعهد شاعر و در متن جامعه بودن او مورد پذیرش
میکرد و حالتهای نمایشیاش را به کار نمیبرد؛در این صورت هوگو ناطقی بود مانند سایر
نمایش در این نوع نطقهای سیاسی هوگو بود.
نویسندگان دیگری نیز بودند که در فعالیتهای سیاسی فرانسه مشارکت داشتند اما"