واقعیت سرگردان مقاله

"پرسش این است که ما در یک فیلم مستند چه می‌کنیم و از مخاطبان چه می‌خواهیم؛ می‌خواهیم واقعیت را آینه‌وار ببینند و به‌ شناخت برسند و داوری کنند؟می‌خواهیم نگاه‌ و روایت ما را از واقعیت مصنوع و خودساخته‌ بشناسند و داوری کنند یا می‌خواهیم شریک‌ عواطف،احساسات و هیجانات ما در رویارویی‌ با واقعیت شوند؟ در همه‌ی این پرسش‌ها من یا ما را داریم؛ این‌که آیا می‌توان از این ضمیرهای ناگزیر رها شد،باید گفت نه نمی‌توان؟حس یا مغز ما که ارگان‌هایی از مجموعه‌ی«ما» هستند،همانند خود دوربین واسطه‌هایی‌ خطاکار،وابسته و البته ناگزیر ارتباطدهنده‌ی‌ ما با جهان بیرونی‌اند؛اگر این‌ها را به جمع‌ صافی‌هایی که به مدد آن‌ها با همین جهان‌ واقعیت مرتبط می‌شویم اضافه کنید،مخاطب‌ بینوا چه تصویر مخدوشی را به عنوان‌ فراورده‌ی مستند از ما دریافت خواهد کرد؟ بنابراین طرح«انعکاس بی‌کم و کاست، بی‌طرفانه و امین واقعیت»به عنوان خصیصه‌یی‌ از سینمای مستند جای تردید دارد."