خلاصه ماشینی:
"نقش میزانسن و کاربری نور و موسیقی در خلق زیبایی جایگیری بازیگران و چگونگی حرکاتشان، دقیقا آنها را در رابطه با نوع حادثه یا موقعیت (به تصویر صفحه مراجعه شود) به ما مینمایاند،اما چنین تعریفی از لحاظ زیباییشناختی هنوز کافی نیست،زیرا در هنر تئاتر اصل بر دراماتورژی و خلق نگرههای معین است؛با این تأویل که گرچه هر حرکت و اتفاقی در دنیای واقعی دارای مضمون حماسی،تراژیک، کمیک و یا ابزورد است،اما از لحاظ نمایشی اغلب دارای میزانسنهای حماسی،تراژیک یا کمیک و ابزود نیستند و فقط به دلیل موضوعی و مضمونی در این ژانرها سیر میکنند،در حالی که نمایش به شناخت و کاربری میزانسنهای متناسب برای چنین حوادث و ژانرهایی ملزم است؛در سینما معمولا علاوه بر میزانسن، دوربین هم به کارگردان و صحنه کمک میکند، یعنی دوربین نمای یکی قهرمان را اغلب از زیر،و نمای بیچارگان و طردشدگان را از بالا میگیرد و موقعیتها و لوکیشنهایی هم،متناسب با چنین وضعیتهایی در نظر گرفته میشود،اما در رابطه با تئاتر باید گفت چون دوربینی در کار نیست و واقعیت مجازی عملا و عینا به اجرا درمیآید و تبدیل به نوعی واقعیت حقیقی میشود و این از لحاظ زیباییشناختی یکی از وجوه بارز و بسیار برجستهء تئاتر و تفاوتهای آن با سینماست، ازاینرو به اقتضای تعریف و ماهیت این هنر، بر میزانسنها تأکید بیشتری میشود و در شکلدهی حرکات،حالات و رفتار بازیگران ما به ازاءهای درونمایهای حادثه،موقعیت و حتی خود پرسوناژها لحاظ میشود؛این بدان معناست که زیباییشناختی به نفع هرچه دراماتیکتر شدن صحنه،موقعیت و کلیت اجرا،کاربری بیشتری پیدا میکند."