یاد بعضی نفرات روشنم می دارد مقاله

"در ادبیات فارسی‌ به ویژه،آثاری را که مؤلف ناشناخته داشته‌اند، امروزه به نام مترجمان فرهیخته‌شان می‌شناسند و جا دارد که در همین مقدمه یادی کنیم از بزرگمهر حکیم نخستنی مترجم شناخته شده در فرهنگ ایران که کتاب گرانقدر کلیله و دمنه را از سانسکریت به پهلوی ترجمه کرد و نیز پس از آن،گرامی بداریم کوشش‌های عبد الله بن مقفع‌ را که با ترجمه این کتاب به عربی و نیز کتاب‌های‌ دیگر آن‌ها را از آشوب زمان حفظ کرد. جا دارد یاد کنیم از جان‌باختهء قلم محمد جعفر پوینده که‌ همتش همه بر ترجمه آثار ادبی و جامعه‌شناسی‌ ادبیات بود،هر چند گاه به فلسفه سرمی‌زد، تلاش او در عین جوانی قابل تقدیر است؛ محمد صناعی،در زمینه روان‌شناسی کارهای‌ بزرگی را به فارسی برگرداند."