چکیده:
«یادمان دکتر حمید عنایت پدر علم سیاست ایران»کتابی است در معرفی زندگی و شخصیت اجتماعی او، این مقاله، نگاهی انتقادی به کتاب یادمان است و آن را از سه جهت مورد نقد قرار میدهد:شیوه گردآوری یادمان، عنوان کتاب و انتقاداتی که بر آثار و منش وی وارد شده است. کتاب بیش از آن که به ارزیابی استادان و متخصصان این رشته متکی باشد.تنها به نگاه نویسنده آن محدود مانده و نتوانسته است از تلخیص آراء عنایت فراتر رود.
خلاصه ماشینی:
"در این کتاب بیش از آن که یادمان عنایت باشد-عنوانی که نویسنده برای کتاب خود برگزیده است-معرفی آثار و مجموعه مقالات اوست اگر آثار عنایت توسط متخصصان مختلف هر حوزه بررسی میشد و در کنار یاد و خاطراتی از وی منتشر میشد، اطلاق عنوان«یادمان»بر آن صحیح میبود؛ تهیه یادمان به وسیله یک نفر، اثر حاضر را در معرض خطر نگاه یکجانبه قرار داده است سزاوار بود که آثار عنایت به نوع تحلیل و نقد میشد تا این کتاب از حالت تلخیص محض خارج میگشت ضمیمه یادمان نیز یکی از جزوههای دانشگاهی عنایت با نام نهادها و اندیشههای سیاسی در ایران و اسلام، تماما پیوست شده است.
حتی اگر کتاب چاپ شده دارای نواقصی باشد که البته بسیار نادر است، بهتر بود که ضمن ارائه خلاصهای از کتاب به ذکر نواقص پرداخته معلوم نیست جزوهای دانشگاهی که کتاب آن هم اکنون در دسترس همگان است، چرا تماما پیوست کتاب یادمان شده است چرا تأسیس علمی که به قول عنایت، صد سال از پیدایش آن میگذرد، و قطعا پایههای آن بر دوش بسیاری از متقدمین بوده است، به عنایت به عنوان «پدر علم سیاست» نسبت داده شده است؟ نویسنده یادمان در پیشگفتار و مقدمه کتاب، عنایت را به پراکندهکاری، تنوعطلبی و به نوعی محافظهکاری و به عبارت«دلزدگی از تخصص»متهم میکند؛ مسأله این است که وقتی ادعایی مطرح میشود، باید در جهت اثبات آن قدم برداشت و نه نفی آن می شد خلاصه این که افزون جزوه یاد شده، تنها حجیمتر جلوه دادن یادمان شده است."