چکیده:
زیباییشناسی دانشی است که به مطالعه در مورد زیبایی میپردازد و برای ارزشیابی آثار هنری به کار میرود.قرآن کریم چه جایگاهی در دانش زیباییشناسی دارد و آیا نظام منسجمی در زیباییشناسی معرفی میکند و میتوان دانشی زیباشناسانه را به اسلام نسبت داد؟اینها پرسشهایی است که این مقاله در پی پاسخگویی به آنهاست. مقاله حاضر پژوهشی است که اثبات میکند نظامی زیباشناسانه در قرآن و اسلام وجود دارد و ضمن تبیین آنکه قرآن خود پدیدهای زیبایی شناختی است،روشن میسازد که نگرههای زیباشناختی والایی در قرآن کریم وجود دارد و از این میان عینی یا ذهنی بودن زیبایی را به عنوان نمونهای از مباحث زیباییشناسی در قرآن بررسی میکند.آنگاه به تردیدهایی درباره وجود نظام زیبایی شناختی اسلام،پاسخ میدهد و میان زیباییشناسی قرآن و دانش زیباییشناسی نسبت سنجی میکند و در پایان اشارهای به نقش زیباییشناسی در شناخت زیباییهای قرآن دارد.
خلاصه ماشینی:
"72در اینجا از ذکر آنها خودداری میشود و تنها بهطور نمونه در ذیل یکی از نگرههای زیبایی شناختی قرآن بیان میشود: عینی یا ذهنی بودن زیبایی از دیدگاه قرآن اکنون عینی یا ذهنی بودن زیبایی را به عنوان نمونه یکی از مباحث مهم و پایهای در زیباییشناسی مطرح میکنیم و دیدگاه قرآن را دربارهء آن جویا میشویم تا بسنجیم آیا میتوان به قرآن به عنوان منبعی مهم در زیباییشناسی استناد کرد یا خیر؟ دیدگاهها در باب عینی یا ذهنی بودن زیبایی یکی از اساسیترین مباحث مربوط به زیباییشناسی آن است که آیا زیبایی حقیقتی است عینی و بیرونی و به تعبیری دیگر موضوعی (Objective) ،یا امری است ذهنی و ذاتی essential/) (subjective ،یعنی آیا زیبایی فقط یک واقعیت عینی است و ذهن آدمی نقشی جز انعکاس آن ندارد،یا زیبایی عبارت است از درک و دریافت ذهنی انسان از پدیدههای عینی،که اگر چنین درک و دریافتی وجود نداشته باشد،زیبایی هم وجود ندارد؟و یا راهی میانی است به اینگونه که زیبایی یک نمود عینی است که دریافت آن به عنوان زیبایی،مربوط به شهود یا ذوق و احساس خاص ذهنی انسان است؟در این بحث سه نظریه مهم وجود دارد: 1."