نقدی بر کتاب نفرین خاکستری نوشته مهسا محب علی (پیکاروهای خاکسترنشین) معرفی و نقد

"در وضع فرهنگی پدیدآمده،در نیمه دوم سده بیستم،اندیشه‌وران به‌ گزینه‌های تازه‌تری در مکتب‌های اندیشگی‌ خود دست یافتند با این پیامد که گستره اندیشه‌ و بررسی از وابستگی به روشنفکران به‌درآید. Apolitical راوی‌ خاکستری با درهم‌آمیختگی کاراکتر این‌ آدم‌ها که در دوسوی جداگانه از جایگاه بینش‌ و رفتار اجتماعی هستند،به‌ Hallucination و وارونه‌سازی در بافت روایت پرداخته و از سر تا ته رویدادها،کاراکتریزاسیون‌ Anti Intellectual بر سه‌گانگی(تثلیث) مادران/دختران/مردان بنا شده است. جهان‌بینی راوی اما نمودی از گونه‌ای نیاز به از خود گفتن است،اگرچه سوژه سیاسی در پس‌زمینه‌ی‌ رویدادها روان است و برخاسته از بستر آزمون وی نیست،اما با شیوه‌ای‌ اتوبیوگرافیک کاراکترها را در چارچوب‌ زنانه اندیشیدن به هماوردی با«هستی» نهاده تا بنا به منطق پیش‌برنده روایت،این‌ سوی‌مندی به«رهایی»زنان با رویکرد فمینیسم‌ (شیوه بورژوایی)چه در جایگاه هنر و نقد ادبی‌ و چه در گستره خواسته‌های حقوقی با بخش‌ اندکی از زنان پیوند دارد و در بالاترین رویه‌ خود با تئوریزه کردن این نگره باز بخش‌ کوچکی از جنبش زنان است،و نه همه آن."