چکیده:
مباحث آینده‌نگر ـ به ویژه مباحث مهدویت ـ در تحرک و پویایی بشر و جوامع بشری، نقش مهم و بی‌بدیلی دارند. عملی‌شدن نقش مهدویت و ایفای رسالت آن، میان باورمندان مهدوی به دو امر بستگی دارد: اعتقاد و باور قوی به مهدویت؛ اعتقاد به واقعنمابودن و شناختاری‌بودن مهدویت و گزاره‌های آن.تحقیق دو امر فوق، مهدویت را در انجام رسالت خویش که همانا پویایی و بالندگی انسان‌ها و جوامع انسانی است، کمک می‌کند. موضوع این نوشتار امر دوم؛ یعنی شناختاری‌بودن مهدویت است که نخست، با مطرح‌کردن عوامل زبان دین در غرب و نفی آن از ساحت مهدویت و نیز طرح رویکردهای مختلف دربارة زبان دین، مقاله را پی می‌گیریم. در مرحله دوم با استمداد از براهین نقلی و عقلی، به شناختاری‌بودن گزاره‌های دینی می‌پردازیم؛ که ابتدا به شناختاری‌بودن منابع مهدویت؛ یعنی قرآن و روایات پرداخته و سپس به شناختاری و واقع‌نمایی مهدویت و گزاره‌های مهدویت خواهیم پرداخت.
خلاصه ماشینی:
"البته در صورتی می‌توان از مهدویت و مفاهیم همسوی آن چنین انتظاری داشت که واقعنمابودن و نیز شناختاری‌بودن آن‌ها از پیش ثابت شود؛ از این رو لازم است ابتدا زبان دین مورد تحقیق و پژوهش قرار گیرد، تا معناداری و شناختاری‌بودن گزاره‌های دینی ـ به ویژه گزاره‌های کلامی مهدوی ـ ثابت شود، تا مهدویت نقش اساسی و مهم خود را که همانا ایجاد تحرک و پویایی و بالندگی در انسان‌ها و جوامع انسانی است، ایفا کند.
خداوند، در قرآن به انسان‌های مؤمن وعده داده است که آیندة تاریخ به آن‌ها تعلق دارد؛ و اگر این وعده را غیرحقیقی و غیرشناختاری بپنداریم، چگونه حکمت و عدالت الهی توجیه می‌شود؟ بخش دوم: زبان دین و شناختاری‌بودن گزاره‌های مهدویت هر نویسنده یا گوینده‌ای برای بیان مطالب خود، شیوه‌ای برمی‌گزیند و ویژگی‌های خاص را به کار می‌گیرد که در اصطلاح، «سبک سخن» نامیده می‌شود.
نتیجه از آنجایی که مهدویت برای باورمندان به آن مهم بوده و نیز در هدایت و پویایی جامعه نقش مهم و تأثیرگذار دارد، لازم است اعتقاد مردم به آن بیشتر شده تا نقش آن در جامعه ملموس‌تر و کاربردی‌تر شود از این رو در این نوشتار تلاش‌های فراوانی صورت گرفت تا موضوع مهدویت و شناختاری‌بودن آن به اثبات برسد که برای رسیدن به هدف، فرایند بحث را چنین پی گرفتیم: ابتدا تبیین مفاهیم و پرسش‌ها شد و سپس عوامل شکل‌گیری زبان دین در غرب و نفی آن‌ها از ساحت مهدویت، مطرح گردید و بعد به رویکردهای مختلف دربارة زبان دین پرداختیم و در مرحله دوم به شناختاری‌بودن زبان دین و منابع مهدویت؛ یعنی قرآن و روایات از منظر عقل و نقل پرداخته و در آخر به شناختاری و معرفت‌بخش بودن مهدویت گزاره‌های آن هدایت شدیم."
(
, 
, 
)
