با سلامی به وسعت «چکامه ی ایران ستایی» امین مقاله

"در حالی‌که من به فکر فرو رفته بودم،رستم گفت:با توجه به کمبود آب و استعدادهای طبیعی بی‌نظیر سیستانو بلوچستان که استعداد دامداری دارد و می‌تواند گوشت نیمیاز ایران را تامین کند،چرا برای پرورش گاو در منطقه با اینهمه استعداد کوشش نمی‌کنید؟به رستم عرض کردم:دامداریو گاوداری در سیستان نیاز به عزم ملی و سرمایه دارد. چون رستم بسیار خشمگین بود برای آرام‌تر شدن او شروعبه خواندن شعری به مضمون زیر کردم و گفتم: {Sمن ایرانی‌ام شاد از ایران‌ستایی#همان بوم و بر میهن آریایی#به هر جا که هستم،من ایران‌پرستم#پرستم من این مرزوبوم طلایی#من ایران‌زمین را زجان دوست دارم#که عشق وطن هست عشقی خدایی#وطن را،چو مادر،همی می‌پرستم#من از مهر مادر ندارم رهایی#من ایرانی‌ام،می‌دهد بند بندم#به اصل و تبار و نژادم گوایی#شناسای ایران بود هفت پشتم#وز ایشان برم ارث ایران‌گراییS}زمانی که شعر را می‌خواندم متوجه شدم رستم با آن همهبزرگی و جلال،جلوی من زانو زده و سخن مرا با جان و دل"