چکیده:
پلیس با برقراری تعامل و مشارکت با مدارس (دانشآموزان، اولیاء و سرپرستان و مربیان و کارکنان) ضمن استفاده از دیدگاههای آنها، بر مشکلات امنیتی و انتظامی در جامعه وقوف یافته و میتواند بیش از پیش در برقراری نظم و حفظ امنیت موفق باشد. هدف اصلی تحقیق، شناخت تاثیر آموزش و تعامل پلیس با دانشآموزان در کاهش جرایم و هدف فرعی آن، تبیین مناسبترین شیوهی تعامل پلیس با مدرسه میباشد. متغیر مستقل، آموزش همگانی دانشآموزان، اولیاء و سرپرستان، مربیان و کارکنان مدارس و متغیر وابسته کاهش جرایم میباشد. جامعه آماری، کارکنان و مربیان اعم از مدیران و معلمان دبیرستانهای پسرانه شمال شرق تهران در سال 1386 است که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 236 نفر است. دادههای پژوهش، از طریق پرسشنامه محقق ساخته با طیف لیکرت انجام گردید(91/0=α). پس از تجزیه و تحلیل دادهها فرضیه اصلی تحقیق «تاثیر تعامل پلیس و مدارس با رویکرد آگاهسازی بر کاهش جرایم» و سه فرضیه فرعی تحقیق 1- بین تعامل پلیس با مربیان و کارکنان مدارس و کاهش جرایم رابطه معناداری وجود دارد. 2- بین تعامل پلیس با اولیا و سرپرستان دانشآموزان وکاهش جرایم رابطه معناداری وجود دارد.3- بین تعامل پلیس با دانشآموزان مدارس و کاهش جرایم رابطه معناداری وجود دارد، اثبات شده است. در نتیجه، میان تعامل پلیس با مدارس و کاهش جرایم رابطه معناداری وجود دارد. علاوه بر آن، نتایج تحقیق نشان دهندهی این است که هر یک از این متغیرها با کاهش جرایم ارتباط معنادار و مستقیمی دارند. تعامل پلیس با مربیان و کارکنان مدارس با ضریب 11/2 ، تعامل پلیس با اولیاء و سرپرستان دانشآموزان با ضریب 01/ 2 و تعامل پلیس با دانشآموزان با ضریب 88/1 اولویت بندی گردیده و در این خصوص شاخصهها و متغیرهای مستقل تحقیق به دست آمده است.